Bron: ?? 1979
Auteur: Hans van Loozenoord
Nico Bakker, erkend kok op framegebied, blijft maar nieuwe recepten afleveren
Looijesteyn, Bakker en sponsor Van Tol. Wel overdreven om met drie man zo'n fietsje op te tillen.
Nieuwe Motorbehuizing voor Looijesteyn
Nico Bakker, erkend kok op framegebied, blijft maar nieuwe recepten afleveren
Zijaanzicht van de kleinste Bakkercreatie.
Na zich eerst op de frame-bouw van produktie-racers zoals Yamaha, Suzuki en in een later stadium Morbidelli te hebben gericht, toonde Nico vorig jaar een grote belangstelling voor de fabricage van straatfÃetsen (Suzuki GS), maar al in de eerste maand van 1979 bleek, dat hij het race-gebeuren niet vergeten was. Integendeel ook nu kwam er weer een (op het oog) fraaie specialiteit uit de bus rollen. De nijvere constructeur had zijn eerste schreden op het 50 cc-pad gezet en daarmee een nieuwe dimensie aan de Bakker-lijn toegevoegd. De bijzonder fraai blikkende miniatuur-racer, die er eigenlijk voordat kaliber nog redelijk stevig uitziet met die aluminium tank en dat 125cc kontje, zal dit jaar in de baan worden gebracht door Nederlands Kampioen Peter Looijesteyn en de wat minder bekende Hans Spaan uit Castricum. Laatstgenoemde coureur, die een elfde plaats in het NK 1978 behaalde, heeft zijn frame ondertussen ontvangen en wij bevonden ons in Heerhugowaard, toen Looijesteyn en Bakker de laatste hand aan het troetelkind legden.
Makkelijk aan minimum-gewicht
Het frame is door Bakker gebogen van het bekende chroom-molybdeen pijp (wanddikte 0.9 mm) Even als bij een fabrieks-Kreidler volgen twee buizen vanaf het balhoofd hun weg parallel schuin naar beneden, maar in dit geval slechts door één dwarsbalkje verbonden om voldoende stevigheid to garanderen. Schuin boven de swing-armpartij komen de pijpen echter bij elkaar. De basispijp richt zich naar beneden, naar de swing armas en een andere buis gaat naar boven om de tank en het kontje te steunen.
Bovenaanzicht.
Het totale gewicht van frame plus achtervork bedraagt een bescheiden 4,5 kg. Drie pijpdikten zijn voor dit frame toegepast met een diameter van resp. 22, 25 en 28 mm. Omdat er geen geschikte mono-veer te verkrijgen was, koos men voor de conventionele dempingmethode en Koni ontwikkelde twee speciale dempers, die behoorlijk schuin zijn geplaatst (veerweg 95 a 100 mm). Aan de voorzijde, met een balhoofdhoek van 63 graden, bevindt zich een (alweer apart) door Marzocchi geproduceerde voorvork. De wielen zijn van Campagnolo en kosten net zoveel als die van een 750 cc machine, omdat men slechts een kleine serie bouwt en daardoor in verhouding erg hoge malkosten heeft. De aluminium Zanzani schijfremmen met speciale coating, behoorden zo'n beetje tot de eerste in Nederland.
De nogal schuin geplaatste Koni's en de in rubber gemonteerde bouten van het achtertandwiel.
De remtangen zijn van Brembo, terwijl het kontje identiek is aan een 125 cc model van Bakker. Verder nog de achterbrug, die met een flauwe bocht vanaf de naaldgelagerde swingarmas naar de wielas loopt. Deze is niet, zoals bij vele constructies tegenwoordig, doosvormig, maar gewoon rond. Het achtertandwiel is voorzien van een transmissiedemper. De bouten van het achtertandwiel zijn keurig in een rubberomlijsting gemonteerd, waardoor de klappen op de ketting (bij het schakelen) beter worden opgevanpen. De tank (volgens Bakker is zo'n ding meer dan alleen een benzinereservoir) moet de rijder een uitstekende pasvorm bieden, is vervaardigd van aluminium en heeft een inhoud van 8,5 liter, meer dan voldoende voor GP-afstanden. Hoewel men wel zo licht mogelijk aan het frame heeft gewerkt, o.a. aluminium ketting spannertjes, zijn er verder geen titanium delen in de machine verwerkt en kon men makkelijk aan het minimumgewicht van 55 kg komen. Ten slotte nog de wielbasis; die bedraagt 1,24 meter.
Zwaar postuur en zoeken naar beter
Was Peter Looijestein. die Nico heeft geholpen om het elektrische gedeelte zo gunstig mogelijk weg te werken, ontevreden over zgn oude frame? P.L.: „Nee, maar ik heb genoeg gezien om te weten, dat er misschien een frame met betere eigenschappen gebouwd zou kunnen worden.
Een wirwar van buizen bij de swingarm-partij.
Je blijft altijd zoeken naar iets beters. Bovendien ben ik to groot voor zo`n ding". Een waar woord, want met zijn lengte van 1.82 mtr. en een „wintergewicht" van 74 kg heeft hij uiteraard niet het ideale postuur voor een 50 cc-couneur. Voor hem wordt het dus maatwerk.Juist die nieuwe dempers met lange veerweg en betere afstelmogelijkheden voor de uitgaande slag moeten een verbetering in de stuureigenschappen ten gevolge hebben, want driften is met zo'n klein fietsje praktisch niet mogelijk, tenzij je de conventionele veerelementen idioot slap afstelt en dat geeft natuurlijk weer andere nadelen. Hopelijk „waarschuwt" dit frame iets eerder, maar dat moet natuurlijk nog wel worden bewezen, want Peter had er nog geen meter mee gereden. Op dit moment moet alleen nog een passend kuipje worden vervaardigd (net als bij de Bultaco puntvormig aan de onderzijde), waar naast „De Egel" ook ruimte is gereserveerd voor Putoline, Champion en Damen. Eind maart zal Nico Bakker een kleine serie van deze frames gaan opzetten. De prijs bedraagt f 1800,- (ex. BTW) en men krijgt daarvoor het frame, inclusief achterbrug, kettingspanners. platen, voetsteunen, tank en zitje. Met een testrijder als Peter Looijesteyn kan Bakker nog meer te weten komen over de stuureigenschappen waar een 50 cc-frame aan moet voldoen en gezien diens ervaringen in het verleden, stelt Peter daar nu reeds voldoende vertrouwen in.
Twee Kreidlers en een Honda voor Peter Looijesteyn
Zo'n drie jaar geleden waren wij eens bij de familie Looijesteyn in Breezand op bezoek, waar vier racende broers met oud materiaal en erg weinig financiële middelen, maar met een onmeetbaar groot portie enthousiasme de moed er in hielden. De stand van zaken is nu iets gewijzigd en met name Peter is als meest getalenteerde stuurman met grote sprongen naar de top gegroeid.
Peter Looijesteyn.
Vorig jaar stuurde hij zijn NGK-Kreidler naar het Nederlands Kampioenschap in de 50 cc -klasse, dat hij al na vier races en evenzovele overwinningen te pakken had. Ook internationaal ging het lekker, want in zijn allereerste GP-seizoen reed hij naar een gedeelde achtste plaats, een uitstekende prestatie voor iemand, die op dat niveau net komt kijken. In 1978 had hij slechts één Kreidler ter beschikking, aangevuld met een reserve cilinder en krukas, zodat hij zich niet alleen op één klasse concentreerde, maar daarnaast ook volledig afhankelijk was van de betrouwbaarheid van het motortje. Afgezien van een paar afstappers in Brno en een lange harde schuiver in Gilze-Rijen (waarbij hij een voet en een arm brak, zodat het race-seizoen niet zo best werd afgesloten) bleef het Van Veen-blok vaak heel en daardoor zijn hem grote teleurstellingen bespaard gebleven. Goed, dat was vorig jaar.
Nu de realiteit anno 1979, die voor Peter Looijesteyn een grote ommekeer moet gaan betekenen. De 24-jarige fietsenmaker, die zijn dagelijks brood In Schagen verdient, gaat het hele race-gebeuren veel professioneler aanpakken. Hoe professioneel de eigen instelling ook is, er moet geld op tafel komen om dit tot uitdrukking te laten komen in de aanschaf van goed materiaal. Henrie en lneke van Tol van bandenbedrijf „De Egel" uit Hoorn zijn de nieuwe sponsors, die de nodige pecunia aandragen. Looijesteyn zal zijn krachten grotendeels bundelen in de 50 cc-klasse. Naast de nieuwe Bakker-Kreidler houdt hij zijn oude fietsten met Dick de Jager-frame achter de hand, hetgeen zeker op GP-niveau geen overbodige luxe is. Mocht je de eerste fiets tijdens de eerste en enige droge training plat of kapot rijden, dan is het toch prettig, dat je in ieder geval met de reserve-fiets een tijd kunt zetten om je te kwalificeren.
Nu dan het grote nieuws: Peter zal ook in de 125 cc-klasse aan de start verschijnen en wel met een Honda. Nico Bakker heeft aan een vorig jaar gemaakte reis naar Japan goede connecties overgehouden en een watergekoeld MT 125 R-blok zal binnenkort in Nederland arriveren. Nu kan deze eencilinder qua vermogen (waarschijnlijk rond de 30 pk) natuurlijk niet in de buurt van een standaard-Morbidelli komen, maar op een snel circuit als Francorchamps, wist vorig jaar de Japanner lida zich moeiteloos voor de race te kwalificeren. Nico zal voor dit machientje, dat een stuk lichter is' dan een Morbidelli, een speciaal frame bouwen, terwijl Peter zijn handen nog eens over het blokje zal laten wapperen. Het optreden in de 125 cc-klasse heeft een tweeledig doel. Ten eerste wil de Breezandees (heet dat zo?) zijn blik een weinig verruimen en de tweede reden is, dat de GP-starts, indien men hem voor een tweede klasse accepteert, iets rendabeler kunnen worden en er een betere mogelijkheid bestaat een vreemd circuit te leren kennen (hoewel hij daar dit jaar ogenschijnlijk weinig moeite mee had).
Ook is Peter zich lichamelijk aan het voorbereiden op het komende race-seizoen, iets dat hij in het verleden nooit heeft gedaan. Schaatsen (hoe kan het anders met zo'n winter), wielrennen, tafeltennissen en zwemmen zijn de sporten, die hem conditioneel op een hoger peil moeten brengen. Hoe liggen zijn verwachtingen? P.L.: „We zullen proberen niet teveel pech te krijgen". Kan hij dit jaar hoger eindigen voor het WK? Looijesteyn op de hem bescheiden (bijna verlegen) eigen wijze: „Dat is moeilijk te zeggen, maar er zijn drie factoren waardoor het beter zou moeten gaan. Het materiaal, de ervaring en een zekere start in alle GP's. Zonder „ins blaue hinein" te tasten, mogen we toch de verwachting uitspreken, dat een klassering bij de eerste vijf (waarbij in ieder geval twee fabrieks-fietsen) in de eindstand tot de mogelijkheden behoort, als hij tenminste van idioot grote pech verschoond blijft. Mocht er binnenkort nog een ultra snel fabrieks-blokje van Van Veen tussen Duderstadt en Amsterdam verdwaald raken, dan weten wij wel een eventuele gegadigde. Peter heeft zijn lengte en gewicht tegen, maar met zijn remvermogen en stuurcapaciteiten behoort hij tot de sterkste 50 cc-rijders van Europa.
Artikel gescand door LVS (Claus).
Artikel bewerkt door Rijk.
Artikel geplaatst door Maarten.
© 2006 www.kreidler.nl
Bezoek ook eens de indrukwekkende website van Nico Bakker Framebouw, Heerhugowaard.
http://www.bakker-framebouw.nl
