Bron: Het MotorRijwiel No. 37, jan/feb. 1999
Scan: Peter G
Bart Zaalberg en Jasper Nijhoff met hun Kreidlers
Tussen woord en daad zit vaak een heel verschil. Dat merkten Bart Zaalberg en Jasper Nijhoff toen hun verhalen over de kwaliteit van Kreidlers en 'ouderwetse' vervoersmiddelen in het algemeen hun moderne scooterrijdende vrienden niet konden overtuigen. Opschepperij van die twee, en niks anders.... Dat bracht Jasper en Bart op de gedachte dat ze het maar eens moesten bewijzen en hoe kan je dat beter doen dan met een 'reisje' naar een verre bestemming?
Geld, goede wil en handige handen
Mei goede wil en handige handen alleen, kom je er niet. Jasper en Bart vonden echter enkele sponsors die met materiaal en hulp hij het pre-pareren van de Kreidlers het avontuur mogelijk
hielpen maken.
Om te laten zien dat kwaliteit een lange adem heeft, hebben Jasper en Bart de brommers zoveel mogelijk met originele onderdelen opgebouwd. Wel hebben ze beide bromfietsen voorzien van geforceerde koeling en, op aanraden van Paul Hendriks, Continental motorbanden. Ook hebben de vrienden een breed stuur gemonteerd, om zandpaden en dergelijke Ie bedwingen.
Goed voorbereid op avontuur
Na driekwart jaar voorbereiden konden de vroegere schoolmaatjes, nu vrienden en hobbyisten (beide 21 jaar), goed voorbereid op pad. Met in de bagage, om eventuele pech bet hoofd te bieden, het nodige gereedschap en reserveonderdelen. Een tent stond echter niet op de paklijst!
Op 24 juni gingen Bart en Jasper, begeleid door een hevige regenval, vanuit Arnhem op weg richting Keulen, om ergens ver daarvoor in de eerste van vele boeren schuren op hun tocht te belanden. Telkens als zo'n locatie zich aandiende maakten ze van de gelegenheid gebruik om de Kreidlers te inspecteren. Bart: "Door deze werkwijze houd je contact met de bromfiets en ben je eventuele pech altijd een stap voor". Gestaag ging het daarna door richting Frankfurt, met onderweg nog een boete omdat ze op het fietspad reden en niet op de rijbaan.... Bij Cham passeerden ze de Duits/Tjechische grens. Tsjechië bleek een land met vriendelijke mensen, veel bekijks en eindelijk mooi weer, maar met slecht wegdek en gevaarlijke verkeerssituaties. Via de Oostenrijkse Alpen, waar de Kreidlers weinig moeite bleken te hebben met de bergwegen, bereikten ze Wenen.
Boem was bijna ho
Na alleen een sproeierprobleempje en hel prettige gevoel door motorrijders gerespecteerd te worden (wat in andere landen wel anders bleek), belandden Jasper en Bart via de grensplaats Sopron in Hongarije, waar het zo'n 35 graden was. Rijdende richting het Balatonmeer kreeg Jasper, die al niet lekker was, een ongeluk met een vrachtwagen, waarvan de chauffeur blijkbaar dacht dat brommers ook wel een meter boven en twee meter naast de weg konden rijden. Na het repareren van de schade (kromme koplampbeugel en koppelingshandle, kapot achterlicht) en met de schrik nog in de benen, besloot het duo om die nacht door te rijden en bij een vriendin in Filûphâza, wat toch op de route lag, even op adem te komen. Ondertussen hadden ze er al zo'n 1500 kilometer op zitten. Na een korte vakantie begon de reiskoorts weer te kriebelen en ging het stel, gassend over de Poesta, richting Roemenië.
"Invoergeld"
Ook hier veel verbaasde blikken bij het zien van het duo op hun 'prehistorische' machines. Bij het grensplaatsje Szeged kon een ferm optreden van Bart nog net voorkomen dat er drugs in de bagage werd gestopt en konden ze gelukkig zonder problemen richting Arad rijden. Onderweg ontmoetten Jasper en Bart regelmatig vriendelijke mensen die, als een ritueel, meloenen aanboden en sigaretten wilden ruilen. Na een dikke drie weken reizen belandden de twee in de Zuidelijke Karpaten, waar een wasbeurt in de vele beekjes aldaar, geen overbodige luxe was. Lekker opgefrist reden ze Bulgarije binnen, waardoor het einddoel nu toch werkelijk heel dichtbij kwam. Ook daar werden ze gastvrij ontvangen door de lokale bevolking en werden zelfs uitgenodigd om, in wat later bleek een kantoor van de PKK, eens gezellig te babbelen. Daar werd hen het een en ander verteld over de voorgeschiedenis van de vele conflicten die er in deze regio de afgelopen jaren hadden plaatsgevonden.
Later die dag waren ze al bijna bij de Turkse grens, maar na wat ze eerder die dag gehoord hadden leek het hen niet verstandig om in de
late avond de grens over te steken. Dus reden Jasper en Bart met een apart gevoel de volgende dag alsnog Turkije binnen, na het nodige "invoergeld" te hebben betaald.
Istanbul zien en dan naar huis
Twee dagen later, na ruim een maand reizen, bereikten de twee vrienden hun einddoel Istanbul. Deze stad bleek niet erg in de smaak ie vallen bij de reislustigen, "te groot, geen centrum, mierennest, veel te druk en wie het hardst toetert komt het snelst vooruit”. Na nog
even over de Bosporus naar Azië te zijn gereden en uiteraard wat kebab te hebben gegeten, vonden de vrienden het tijd om via het mooie Griekenland met de boot naar Ancona in Italië te reizen. Via Milaan en met de nodige zweetdruppels dankzij talloze bochten en hellingen tot 17%, reden ze langs de Mont Blanc richting Zwitserland. De Kreidlers doorkruisten vervolgens vlot Frankrijk en als laatste op het reismenu stond het 'toetje' België.
Oranje mag niet
Dat bleek echter geen smakelijk dessert. Ofwel aan onze zuiderburen houden Bart en Jasper ten zeer wrange smaak over. De Belgische politie bekeurde ze namelijk voor "door oranje" rijden. Omdat Jasper en Bart niet genoeg contant geld bij zich hadden, werden de Kreidlers in beslag genomen en werd de boete verdubbeld.... Dit was wel een heel zure Belgische appel zo dicht bij huis. Zo dreigde de reis vlak voor huis te stranden, maar na geld geregeld te hebben kon het incident worden afgesloten en konden de twee avonturiers met hun Kreidlers dan toch eindelijk Nederland binnen rijden, waar bakken met regen hen verwelkomden. Met maar een paar pechgevalletjes onderweg - een gebroken spaak, geknapte lampjes, een kapotte condensator, beetje balhoofdspeling, niet genoeg sproeiers, een kapotte zijlas en de in Hongarije kapotgereden spullen - hebben Jasper en Bart overtuigend bewezen dat klassieke kwaliteit inderdaad een lange adem heeft. Niks geen opschepperij, dus.
) nog met deze geforceerde Kreidlers 
RESPECT! 
Die van Continental motorbanden van paul heb ik ook ze rijden nog super 