Van onze correspondent van het Zuiderend
Bron: Mei Inoar - De Doarpskrante fan Suwâld, Maaie 2023, Jiergong 47 Nümer 5
Tekst: Tjeerd Daane
- Van onze correspondent van het Zuiderend
- Tjeerd-Daane.jpg (164.5 KiB) 1027 keer bekeken
- Mei Inoar - De Doarpskrante fan Suwâld
- Mei Inoar - De Doarpskrante fan Suwâld.jpg (95.8 KiB) 1004 keer bekeken
Van onze correspondent van het Zuiderend
Brommer nostalgie
Zoals de lezers van de dorpskrant inmiddels wel weten, werkte ik in de jaren '80 bij de politie in Pijnacker - Nootdorp, toen nog rustige tuindersdorpen met ongeveer 17.000 en 5000 inwoners. Beide gemeenten zijn in 2002 samengevoegd en volgens de toekomstprognose zullen er in 2025 ongeveer 75.000 mensen wonen. Vergelijk dat eens met Burgum en Suwáld. De kans dat Afien en ik ooit teruggaan naar het westen van het land is dan ook zeer gering.
Opgevoerde bromfietsen
In ons dorp rijden sommige jongeren op opgevoerde bromfietsen. Dat was ook al zo toen ik in het westen werkte. Menige bromfietser maakte er in die tijd een 'sport' van om zeker 90 of 100 km/u te kunnen rijden. Dat een verzekering bij ongevallen vermoedelijk niet zou uitkeren, daar stonden die jonge jongens toen niet bij stil. Het werd alleen maar stoer gevonden om snel te rijden.
Tijdens mijn 8 jaar motordienst bij een verkeersgroep, heb ik veel ongevallen gezien waarbij opgevoerde bromfietsen waren betrokken. Bij een van deze ongevallen was ik als eerste ter plaatse. Twee opgevoerde bromfietsen waren op een fietspad in een flauwe bocht tegen elkaar gereden. Het was nacht en donker. De bestuurder van de ene bromfiets overleed ter plaatse en het meisje van 16, dat achterop de andere bromfiets zat, overleed in het ziekenhuis. De bestuurder zelf was levensgevaarlijk gewond.
Voor mij persoonlijk was dit voorval een traumatische ervaring. Toen ik van de verkeersgroep naar een landgroep ging, wat Pijnacker was, viel het me op dat er enorm veel bromfietsen waren opgevoerd. Er bestond in die tijd een groep jongeren die op bromfietsen van het merk Kreidler reden, die tegenwoordig "De Rode Kreidlergroep" wordt genoemd.
Het was voor de politie lastig om deze snelle rijders te controleren, want er tussenuit gaan bij politiecontrole was een soort sport geworden. Als het lukte om uit handen van de politie te blijven, leverde dit veel respect op bij de maten. Een rondje Nootdorp over de vluchtstroken van de rijkswegen 4, 12 en 13, met dik 100 km/u, plat over het stuur, was een zeer gewild rondje voor de mannen. In het begin had de politie Pijnacker de beschikking over een zogenaamde URM, een ultra licht motorvoertuig. Met deze 75 cc motor met kentekenplaat mocht je op de openbare weg. Het ding ging echter niet sneller dan ongeveer 70 km/u. De jongens op de opgevoerde bromfietsen keken meewarig om, als ze me op het fietspad met veel hogere snelheid voorbij reden.
We kregen echter de beschikking over een off the road motor, een Honda 250 cc die niet sneller kon dan 130 km/u, maar verschrikkelijk snel accelereerde. Voordat deze snelle jongens het in de gaten hadden, reed ik al naast ze en met het brede stuur van de motor konden ze er nagenoeg niet meer tussénuit. Een van de eerste bromfietsers wilde niet stoppen en reed via de berm een brede sloot in. Ik vond dat hij hiermee straf genoeg had en liet het er verder bij. De bromfiets was onder water verdwenen en de berijder stond tot zijn middel in de sloot beteuterd te kijken. Heel wat bromfietsers heb ik voor een technische keuring richting politiebureau laten rijden met forse boetes en soms inbeslagneming van onderdelen of zelfs de hele bromfiets tot gevolg.
Maar alle bromfietsers wisten waarom de controles waren, want ook in hun groep was er wel eens een tegen een boom gereden met fatale afloop.
Toen ik wegens promotie Pijnacker verliet, was er vermoedelijk niet een lid van deze groep die daar om treurde.
De 'Rode Kreidlergroep' nodigde mij al enige malen uit, om op een nieuwjaarsborrel in Nootdorp te komen om ouwe verhalen op te kunnen halen. Ik kon de boot nog steeds afhouden, totdat er een van hen, inmiddels een vader van middelbare leeftijd, mij voorstelde om met een paar man van de club naar Friesland te komen.
Ja, dat was wel even een dingetje. Deze vertegenwoordiger van de Rode Kreidlerclub verzekerde me, dat er in de groep enkel met waardering en respect voor de politie teruggekeken werd op deze "wilde harenperiode" en dat er geen sprake was van enige rancune. Ik stond bij hen bekend als streng, maar ook als fair en recht door zee.
Vanwege de gezondheid van Afien kon ik nog geen toezegging doen, maar nu het ergste bij haar achter de rug is, heb ik de club uitgenodigd om op een zondagmiddag langs te komen om ouwe koeien uit de sloot te halen. Dus als dorpsgenoten op een zondag in mei een groep Rode Kreidlers met daarop mannen van middelbare leeftijd door het dorp en omgeving zien en horen toeren, dan weten jullie waar deze groep vandaan komt en wat ze komen doen. Toen jonge jongens met wilde haren, nu mannen van midd@lbare leeftijd, inmiddels ook vermoedelijk vaders van ook weer jonge jongens die hun bromfiets willen opvoeren of hebben opgevoerd. Als ze er zijn zal ik ze toch eens vragen hoe ze hier nu over denken.
Afien en ik kijken er al met veel genoegen naar hun komst uit. Ze zijn van harte welkom in huize Daane.
Tjeerd Daane
Mei Inoar