1987, De Afrekening van Henk van Kessel

Wegrace artikelen en informatie
Plaats reactie
Bericht
Auteur
Gebruikersavatar
Maarten
Beheerder
Berichten: 9743
Lid geworden op: 01 sep 2002, 09:13
Locatie: Den Haag, Nederland
Gegeven waarderingen: 812 keren
Ontvangen waarderingen: 413 keren
Contacteer:

1987, De Afrekening van Henk van Kessel

#1 Bericht door Maarten » 07 feb 2019, 19:57

De Afrekening van Henk van Kessel


Bron: MOTOR, nr. 14, 3 april 1987
Auteur: Willem Lute

Scan: Dion (superstar)


Afbeelding


Afbeelding


Voor het eerst sinds jaren ontbrak Henk van Kessel twee weken geleden op de deelnemerslijsten van de openingsraces in Heeswijk.
Hij verkoos de beeldbuis boven het circuit, om te kijken naar zijn nieuwe hobby, tennis. Genieten van de finale van het ABN-toernooi tussen Edberg en de tierende McEnroe die rechtstreeks de ether ingezonden werd. Een vreemde gewaarwording voor het publiek op het circuit en toch ook wel een beetje een vreemd gevoel voor van Kessel zelf, die na een lange periode van afwegen de moeilijke beslissing nam om een punt achter zijn glansrijke wegrace-carrière te zetten.

"Die Titel bleek maar duizend gulden waard!

Iedere motorsportliefhebber kent zijn naam. Hij was degene die in de '70-er jaren samen met onder andere Aalt Toersen en Jan de Vries in de internationale motorsport grote bekendheid gaf. Henk van Kessel, we kennen hem allemaal nog als de grote wereldkampioen van 1974 in de 50cc klasse op Van Veen Kreidler. Tienvoudig Nederlands wegrace kampioen en destijds wereldhouder met de 50cc Black Arrow. Een bijna niet meer weg te denken figuur op de vaderlandse en Grand-Prix circuits, na maar liefst 20 jaar als actief coureur zijn sporen meer dan verdiend te hebben. We zochten Henk op in zijn woonplaats Mill en blikten terug op de ups en downs uit zijn bewogen motorsport loopbaan.

Een nieuw leven
In de Domeinenstraat aangekomen breng ik mijn rammelende dieseltje tot stilstand voor een knus huisje met twee grote schuren erachter. 'Dit is wat ik heb kunnen opbouwen na mijn 20 jarige race loopbaan. Ik heb m'n ouderlijk huis over kunnen nemen, niet dat ik nu veel geld van de racerij heb overgehouden, nee gewoon hard werken en alles in het werk stellen en ieder dubbeltje omkeren om toch voor je zogeheten 'ouwe dag' te zorgen' begint Henk.

Binnen zitten zijn vrouw Sjanny en zijn twee dochters Wendy en Kim. In afwachting van wat er die middag op de buis zal verschijnen, want het ABN tennistoernooi zal live uitgezonden worden. Ja, de hele familie van Kessel is tennisfanaat. Vader Henk incluis. Hij heeft inmiddels al een scheidsrechterscursus doorlopen en zijn eerste trofee pronkt al op de kast. 'Als ik iets doe, dan zet ik mij daar voor de volle 100% voor in. Dat heb ik in de racerij ook altijd gedaan en dat zal ik blijven doen, al is het maar met een spelletje kaarten' vervolgt de ex-wereldkampioen; die het tennissen ziet als de eerste stap in zijn 'nieuwe leven'

De staat van dienst van Van Kessel is niet mis. Met zeven Grand Prix overwinningen staat hij, wat de Nederlandse wegracers betreft, op de derde plaats na Jan de Vries en Egbert Streuers die er beiden veertien op hun conto hebben staan. Maar wat het totaal aantal behaalde WK-punten betreft staat Henk nog steeds bovenaan met het niet geringe aantal van 446. (Streuer heeft er 436,5) De echte hoogtij dagen heeft Van Kessel, die precies de helft van zijn leven op de ranke fietsje's in actie kwam, gekend in de 70-er jaren.

Mooie momenten
'Ik begon in 1967 bij de NMB met een voor fl. 750,- aangeschafte Kreidler en ik werd tot mijn grote verbazing meteen dat jaar al kampioen. Na twee jaar NMB kwam ik bij de nationalen van de KNVB te rijden en weer was het raak' begint Henk, terwijl hij samen met Sjanny de immense stapel foto's uit het archief van MOTOR doorworstelt. We komen al snel terecht bij de periode waarin zijn actieve supportersclub MSC Aldendriel, een grote rol gaat spelen. 'Ja, als ik zo toch eens stil sta bij alle mogelijke mensen die mij twintig jaar geholpen hebben, dan realiseer je je pas dat je toch een hoop vrienden en kennissen hebt gemaakt. Alle sponsors, monteurs, fans, organisatoren, officials, en journalisten, daar kan ik boeken over schrijven. Leuke herinneringen, hele leuke zelfs, maar toch ook wel een paar mindere, maar één ding is zeker, zonder hun steun was ik nooit zover gekomen' vervolgt de 39 jarige ex-coureur, duidelijk nagenietend van de mooie momenten.
Zijn eerste wedstrijd in '67 in Reussel en de Grand Prix in Anderstorp 1971 staan hem nog goed voor de geest. Zijn eerste GP overwinning in het Franse Clermont Ferrand in '74 en ook de Finse GP dat jaar zijn niet meer uit zijn geheugen te schrappen.

'Mijn winst op Clermont Ferrand, wat ik samen met Brno het moeilijkste circuit van die tijd vond, was ongekend mooi. Voor het eerst vóór alle grote mannen, Rudolf Kunz, Otello Buscherini en Herbert Rittberger. Na het debakel van de Nürnburgring, waar een rijdersstaking ons aan de kant hield, pakte ik ook de volle winst op Imola, maar in Assen en Francorchamps moest ik in respectievelijk Rittberger en Thorow mijn meerdere erkennen. Na winst in de Zweedse Grand Prix, waar ik met 20 seconden achterstand m'n meest tactische race reed kon ik in Finland wereldkampioen worden.

Toen al speelden er verhalen rond niet nagekomen beloftes over verbetering van het stratencircuit van Imatra. Het regende er hevig en van Jo Zegwaard kreeg ik op de startlijn te horen dat we nog niet zouden vertrekken. Hij was echter nog niet van het startveld verdwenen of daar begonnen ze allemaal al te duwen, terwijl ik mijn handschoenen nog aan moest doen en mijn helm vast moest zetten. Met een grote achterstand ging ik weg en in mijn haast en door een al beslagen vizier lag ik er in de eerste ronde al naast. Een maand later in Tsjechoslowakije was het wel raak, De winst en de titel, ongelofelijk. De periode er na was het mooist. Aan de grens door honderden motorrijders opgewacht worden en daarna alle huldigingen' blikt Van Kessel op zijn kampioensjaar terug.

Ondergewaardeerd
Wat hem echter wel tegenviel was de afhandeling van de hoofdsponsor Henk van Veen, toenmalig Kreidler importeur. 'Ik kreeg op een van de huldigingen met een gul gebaar een enveloppe met inhoud van Van Veen. Die titel bleek maar duizend gulden waard te zijn want dat was de hele inhoud van de enveloppe. En dan te weten dat dat ze van alle co-sponsors een godsvermogen aan premies gekregen hadden en dat ik het hele seizoen zelf de rijwielgedeeltes moest onderhouden.

Toen ik enkele maanden later nog de WK-machine aangeboden kreeg voor het symbolische bedrag van dertigduizend (!) gulden, had ik mijn eerste les geleerd. Ik kan er nu om lachen, maar het gebeurt vaak genoeg, nu nog, dat er andere mensen grof geld verdienen met de prestaties van 'hun' rijders, vervolgt de man die samen met Angel Nieto de langste carrière als GP-rijder deelt.

De loopbaan van een wegrace coureur valt en staat natuurlijk met de hoeveelheid financiële middelen die hij tot zijn beschikking heeft. Duidelijk is het dat ondanks de vaak betere resultaten de lichtere klasse al een hele tijd ondergewaardeerd worden. De mening van Henk hierover? 'Ik snap het gewoon niet. We gaan bijna net zo hard een bocht door als een 500, alleen lijkt het met een ranke 80'er veel minder plat te gaan. Het tegendeel is echter waar. De gemiddelde snelheden van een halve liter machine liggen maar zo'n 20 km hoger op een wedstrijd. We kunnen veel later remmen door het mindere gewicht. De laatste twee jaar is de 80cc klasse overigens veel interessanter geworden. Spannende races en ook goede resultaten van Nederlanders, maar een 10e plaats van Boet krijgt veel meer aandacht in de pers. de KNMV investeerde dan ook nog eens in het SNRT met zware machines, terwijl ze met dat geld een hele vloot jongens in de lichte klassen naar de top konden helpen. Frappant is ook dat in Hengelo de lichte klassen helemaal niet eens meer aan de start komen. We zijn altijd maar zo'n beetje programma vullers geweest, lijkt het wel, ze moesten beter weten'.

We praten nog uren door over de markante lijst met prestaties van Henk. De ene anekdote na de andere flapt eruit en het blijkt dat het aantal goede herinneringen de slechte duidelijk overtreffen. Een zolder waar geen doorkomen aan is vanwege de bijna vierhonderd bekers en al z'n helmen die er staan. Tientallen albums vol met foto's en knipsels en de jarenlange gespreksstof de nog voorhanden is maken van Henk toch zeker een gelukkig man. Zijn inzicht en jarenlange ervaring kunnen wegracend Nederland nog veel diensten bewijzen. Het zou gewoon zonde zijn om deze kennis verloren te laten gaan! Voorlopig staat voor Henk één ding voorop, deze periode is definitief afgesloten, de start van zijn maatschappelijke carrière - waarin zijn in de motorsport opgedane ervaringen hem zeker van dienst zullen zijn - moet nu voorop staan.

Plaats reactie