1974, GP Tsjechoslowakije - Henk van Kessel wereldkampioen!

Wegrace artikelen en informatie
Plaats reactie
Bericht
Auteur
Gebruikersavatar
Maarten
Beheerder
Berichten: 9743
Lid geworden op: 01 sep 2002, 09:13
Locatie: Den Haag, Nederland
Gegeven waarderingen: 813 keren
Ontvangen waarderingen: 413 keren
Contacteer:

1974, GP Tsjechoslowakije - Henk van Kessel wereldkampioen!

#1 Bericht door Maarten » 27 feb 2019, 16:59

Henk van Kessel wereldkampioen!

Bron: Moto73, 06-09-1974
Auteur: Erich Winter
Foto's: Jan Heese

Scan: Peter G


Afbeelding


Henk van Kessel wereldkampioen! De kreet op de omslag is duidelijk genoeg! In Brno stuurde de man uit Wanroy zijn fraaie Van Veen Kreidler bekwaam en zonder problemen naar de zege, waardoor hij op de wereldranglijst niet meer te achterhalen is. Het betekent Henks 3e titel dit seizoen, die al vroeg in het seizoen de Nederlandse titels greep in de 50 en 125 cc klasse, beide door vier achtereenvolgende wedstrijden te winnen. Een hattrick voor Henk! Namens MOTO 73 van harte proficiat!

Alle concurrenten in de 50 cc „zoek" gereden


Grote Prijs van Tsjechoslowakije

Reportage: Erich Winter
Foto's : Jan Heese

Openingsronde 50 cc: Henk van Kessel koerst op de wereldtitel af met Julien van Zeebroeck en Hans Hummel nog in zijn kielzog.

DE BESLISSENDE SLAG

wereldkampioenen
Henk van Kessel 50 cc
Kent Andersson 125 cc
Walter Villa 250 cc
Klaus Enders zijspan



Afbeelding


Voor de meer dan 250.000 toeschouwers, die het wegcircuit van Brno omzoomden, lag de charme van deze race toch wel duidelijk in het feit, dat men er zeker van was, hier enkele beslissende klappen zouden worden uitgedeeld. Wellicht ook hierdoor kenmerkten de trainingen zich door veel zenuwachtig gesleutel en alle tekenen wezen op de aanwezige hoogspanning. Opvallend was overigens, dat op geen enkele wijze iets werd bespeurd van neiging tot staking of boycot, zoals dat de laatste tijd schering en inslag lijkt te gaan worden. Misschien dat de afwezigheid van bepaalde figuren hieraan debet was? Bij de 50-ers wilde Van Kessel toch wel graag de beslissing forceren, want nog steeds waren er kapers op de kust in de vorm van de Duitse Kreidler rijders, die dit seizoen zo snel bleken te zijn, dat zij een serieuze bedreiging vormden. Dit temeer, daar hun rijcapaciteiten zeker niet voor die van Henk onderdoen en zij het voordeel hebben van een grotere ervaring in wereldkampioenschapsraces.
Een ieder echter, die een vraagteken had geplaatst bij de overwinningskansen van onze landgenoot, werd
even snel als doeltreffend van het tegendeel overtuigd. Vanaf de start, onder stralende weersomstandigheden, nam Henk de kop en werd in een even regelmatige als-*doordacht gereden wedstrijd eerste en daarmee wereldkampioen.
Nog even vreesden wij, dat zijn eerste positie betwist zou worden, want doordat hij met beide handen in de lucht over de eindstreep ging, liep hij de kans op dïskwalifikatie. Er ging echter niemand zo ver hier-
van gebruik te maken en zo waren wij opnieuw een wereldkampioen rijker !
Achter Henks rug ging het heel wat minder regelmatig toe, want team-maat Van Zeebroeck vocht op leven en dood met Gerrsard Thurow, die met zijn 41 jaren toch wel een uniek seizoen beleeft. In de laatste ronde maakte hij evenwel een foutje waardoor hij onderuit ging en zo een zeker lijkende tweede plaats verspeelde. Hummel reed een prachtige wedstrijd, waarbij hij van begin af aan de vijfde plaats bezette en zelfs twee ronden voor het einde Herbert Rittberger nog verschalkte. Theo Timmer, die in het begin over een formidabele snelheid beschikte, leek later minder snel, doch werd in zijn zesde positie niet bedreigd. Jan Huberts bracht zijn Kreidler als achtste binnen. Doordat men organisatorisch de zaak niet op tijd klaar kon krijgen, moesten helaas Jan Bruins en zijn Jamathi-maten hier verstek laten gaan, hetgeen natuurlijk bijzonder jammer is, zeker nu men de aansluiting met de top hervonden heeft.

250 cc

De daarop volgende kwartliterrace zou in deze klasse de beslissing kunnen brengen, en dus was ook hier de spanning aan de start voelbaar. Als alles enigermate normaal zou ver— lopen, zou Waiter Villa hier de titel voor Harley-Davidson kunnen bemachtigen en zo de reeds traditionele Yamaha-hegemonie doorbreken. Dat men bij Yamaha het gevaar nooit als echt serieus heeft beschouwd, bleek ook nu weer, want ondanks de zeer speciale 250-machine, die door Katayama aan de start werd gebracht, kwam hij nooit dicht genoeg bij de Italiaan om gevaarlijk te kunnen worden. De afstand, die aan de finish ongeveer tien seconden bedroeg, is eigenlijk de hele wedstrijd niet anders geweest. Van een tamme wedstrijd was echter geen sprake, want alleen al de stijl van zowel Villa ais Katayama bood genoeg te genieten en bovendien werd achter hun rug menig gevecht beslecht, dat het aanzien meer dan waard was.
Braun reed op een derde plaats zijn eigen wedstrijd en stelde zijn vele duizenden fans uit de DDR toch eigenlijk wel een beetje teleur. De toeschouwers werden echter ruimschoots schadeloos gesteld door het fantastische gevecht tussen Bruno Kneubühler en Patrick Pons, wat vanaf de tweede ronde tot op de streep duurde en waarbij Bruno met minimaal verschil de overhand wist te houden. Voor Rougerie was het erg zuur, dat zijn motor er reeds na de eerste ronde de brui aan gaf en het kan goed zijn, dat er aan de voorbereiding bij de Franse importeur iets schort. Rougerie heeft namelijk dezelfde machines als Walter Villa, doch deze worden verzorgd door Leconte in Parijs, en eigenlijk alleen zijn machine voor de 500 klasse is echt betrouwbaar gebleken.
Nog een strijd op leven en dood werd gestreden tussen Kent Andersson en John Dodds, waarbij Kent duidelijk maakte, dat hij niet alleen in de 125 cc een serieus te nemen wereldtitel kandidaat is. Charlïe Mortimer eindelijk eens zonder pech, reed zich pas tegen het einde van de wedstrijd los van Tierry Tchernine, doch dit was ook een strijd, die de toeschouwers van de plaatsen bracht. Op de streep kwam hij bij Dodds net een banddikte tekort !
Voor Boet van Duimen, die na een matige start zeer nadrukkelijk opklom en zijn eerste kampioenspunten leek te gaan verdienen met MZ, was opnieuw niet voor het geluk geboren.
Hij moest uitvallen met een lekke voorband, wat bijzonder triest is na een zo lange reis met bovendien slechts een start in één klasse. Doch geloof maar, dat hij door zijn collega-rijders bijzonder serieus wordt genomen, en terecht, want hij heeft nu duidelijk zijn talent getoond.


Afbeelding


125 cc

Doordat Paolo Pileri in de voorgaande 250 cc race was gevallen en in het rennerskwartier het gerucht ging dat hij daarbij een arm gebroken had, waren het een zeer sombere Jorg Möller en in tranen badende Giancarlo Morbidelli, die op de ziekenwagen stonden te wachten voor de start van de 125 cc race. Bij de verzamelplaats voor de uitgang naar de start stond intussen Pileri zich af te vragen waar of zijn machine bleef en of zijn ,,sta!" zich wellicht had teruggetrokken. Toen eindelijk alles duidelijk was en het hele veld zich opstelde voor de start maakte Kent Andersson de opmerking, dat men zich best wat meer moeite had kunnen getroosten voor een juiste berichtgeving, want al deze zenuwen-toestanden voor de start dienen de goede afloop natuurlijk niet. Bovendien was Pileri als trainings-snelste een duidelijk kandidaat voor de zege, te meer daar zich bij zijn vele trainingsronden geen enkel ernstig probleem had voorgedaan. Vanaf de start maakte hij duidelijk dat hij voor niets en niemand opzij zou gaan en nam zonder meer de kop. Noch Kent Andersson, noch Angel Nieto of Bruno Kneubühler konden hem van zijn voornemen om te winnen afbrengen. Ook Buscherini met de wel zeer snelle Malanca, die hier vorig jaar de overwinning wegsleepte, kon hieraan niets veranderen. Naarmate de wedstrijd vorderde, werd het steeds duidelijker,dat Pileri's „show" in Assen geen toevalstreffer was geweest. Hij liep elke ronde enkele meters van Kent Andersson weg en bij het ingaan van de laatste ronde leek hij de situatie volkomen meester. Toch kwam Andersson als 1e over de heuvelrug voor de finish, zonder Pileri, waarop in de Morbidelli-pit ongeveer een orkaan op til bleek te zijn.
Toen Pileri echter al benende en steppend zijn plaats probeerde veilig te stellen (vlak voor de top kreeg de Morbidelli vermoedelijk een vastloper), kwam Buscherini aanstormen, maar hij kwam op de finish net een meter te kort. Een overgelukkige Morbidelli en Möller vingen de uitgeputte Pileri op en toen de spanning geweken was, brak het feest pas goed los.
Nieto, die tot de laatste ronde een goede race gereden had en het Buscherini uiterst lastig had gemaakt, moest in de laatste ronde ook nog zijn vierde plaats prijs geven. Zijn kansen op het wereldkampioenschap waren toen echter al vervlogen, want alleen met een overwinning had hij die in Brno nog in leven kunnen houden. Een gebroken drijfstang maakte ook zijn race naar Tsjechoslowakije vergeefs. Henk van Kessel moest op een verdienstelijke vijfde plaats ook het veld ruimen en zo kon Kneubühler, die de hele wedstrijd met een onwillige motor tobde, toch nog de vijfde plaats grijpen. De Bridgestone van van Kessel is bijzonder snel en juist voor een circuit zoals dit bijzonder geëigend, doch opnieuw gaf een drijfstanglager de geest, waardoor alle kansen op een goede klassering verkeken waren.

500 cc
In de halve literklasse was de beslissing voor de wereldtitel al gevallen en daarom had men ook in het algemeen de indruk, dat alle betrokkenen zich niet al te zeer zouden opwinden. Doch tussen Bonera en Lansivuori ging het nog om de 2e plaats in de eindrangschikking,want na deze G.P. komt er geen wedstrijd meer, waar de 500 cc klasse wordt verreden.
Opnieuw bleek, dat als het op de topsnelheid aankomt, de MV-moto-ren duidelijk aan prestaties hebben gewonnen, want noch de Yamaha van Lansivuori, noch die van Agostini konden partij bieden, terwijl ook de Suzuki's duidelijk tekort kwamen.
Paul Smart reed, zoals zo langzamerhand gebruikelijk, slechts één ronde en Sheene kon zich op de vierde plaats handhaven met een motor die duidelijk te laag gegeard was. Read voerde van start tot finish het veld met duidelijke voorsprong aan, terwijl Lansïvuori tevergeefs poogde Bonera achter zich te houden. Agostini, die goed van de startlijn weggekomen was, was duidelijk nog niet fit en zeker niet bereid onnodige risico's te nemen. Dit was onder de gegeven omstandigheden ook niet meer dan verstandig. De wedstrijd boette daardoor natuurlijk wel aan spanning in, temeer daar de volgende rijders allemaal op eigen houtje reden.
Jack Findlay, ook op een viercilinder Suzuki, maakte een heel slechte start goed door op de zevende plaats te eindigen op tien seconden achter Ago. In de laatste fase van de race liet Jack ook Rougerie en Korhonen er nog aan geloven, terwijl Mortimer de eerste tien volmaakte. Welke kwaliteiten hij heeft, toonde Bonera nog even door op een niet helemaal fijn lopende motor het ronderekord van Agostini uit 1973 met maar liefst 5 km te verbeteren. In dit opzicht zien we de situatie voor Read wat somber in voor het geval hij het komende jaar weer voor MV gaat rijden. Uit diverse uitspraken is op te maken, dat men in Italië Bonera als de troonopvolger van Agostini ziet.


Afbeelding


Zijspanklasse

Bij de zijspannen was natuurlijk de de combinatie Enders/Engelhardt licht favoriet, doch er was een dusdanig aantal mogelijkheden in de eindstand, dat zelfs de meest doorgewinterde driewielerkenner er geen vaste prognose aan durfde wagen. Dit temeer, omdat vrijwel alle zij-spancombinaties tijdens de diverse trainingen met allerhande grote en kleine problemen tobden. Zelden is een zijspanklasee tijdens een G.P. onder dergelijke hoogspanning van start gegaan als in Brno. Op de eerste rij Schwarzel/Kleis, Enders/Engelhardt en Steinhauser/Hüber, die elkaar in de training al weinig toegeven. Voor Steinhausen was de kans natuurlijk maar een heel theoretische, want zijn tegenstrevers moesten uitvallen of zo laag eindigen dat hun puntental met niet meer dan vier punten zou worden verhoogd. Voor Enders telde elke behaalde punt, omdat hij in nog maar slechts vier wedstrijden was geëindigd. Vanaf de start ging het van dik hout zaagt men planken en zowel Schwarzel als Enders toonden duidelijk, dat ze allebei tuk waren op de zege. Steinhausen werd al tijdens het begin van de race uitgeschakeld, doordat een benzinetoevoerteiding dichtgedrukt bleek. Toen men de fout eenmaal ontdekt en verholpen had, was de kans op een goede klassering verkeken, doch hij nam sportief de strijd weer op. Hierbij toonde hij, dat de König motoren wel wat in hun mars hebben, want hij pakte plaats na plaats terug. Na vijf ronden vergiste zijn passagier zich echter en vloog deze op volle snelheid uit het zijspan, toen de combinatie over een oneffenheid reed met een snelheid van ongeveer 230 km/uur. De hemel zij dank beschadigde hij zich slechts oppervlakkig, maar wel pijnlijk! Aan de kop ging de strijd onverdroten voort en afwisselend hadden de beide kemphanen de leiding. Zo snel ging het, dat Siegie Schauzu/ Wolfgang Kalauch op een achterstand van bijna drie minuten werden gereden, daarbij benadrukkend, dat de BMW RS motoren minstens op dit moment 10 pk tekort komen. Luthringshauser/Hahn.ook met een BMW-fabrieksblok, eindigden zelfs niet meer bij de eerste tien. Zij moesten nota bene zelfs voorrang geven aan Willy Emmerichmet een stoterstangen-BMW. Dat een gebroken gaskabel hieraan mede schuldig was, speelt slechts een rol van ondergeschikte betekenis. Teleurstelling dus ook voor Schauzu, die eigenlijk gedurende het seizoen een steeds grotere kans op de titel scheen te krijgen. Doch de Busch-motor van Enders is als mechaniek vrijwel het enige wat de Königs op dit moment nog partij kan bieden.




Foto: Evenmin als in Finland had Boet van Duimen in Brno veel geluk. Ditmaal zag hij een klassering bij de eerste tien door een lekke voorband verloren gaan. Boet vond het maar een verdrietige zaak.....

Het duel Pileri (Morbidelli) versus Kent Andersson (Yamaha), dat pas in de laatste ronde door pech van Pileri werd beslist.

Foto:Walter Villa, winnaar van de 250 cc race en de wereldtitel 1974, gevolgd door Katayama, die niet veel dichter bij de H-D-rijder kon komen dan dit.

Foto: Beginfase 500 cc race: Sheene nog voor Bonera.

Foto: Phil Read, weer een overwinning in de 500 cc.....

Foto: De zijspanklasse vertrekt voor de laatste en beslissende slag: op kop Enders (1), gevolgd door Maier (22), Schauzu (3), Steinhausen (6) en Luthringshauser (7).

Foto: Jan Huberts, opnieuw een paar wereldkampioenschapspunten erbij!


UITSLAGEN

50 cc:
1. Henk van Kessel, NL, Kreidler, 38.46,5 = 128,3 km/uur (record);
2. Juliën Van Zeebroeck, B, Kreidler;
3. Gerhard Thurow, B, Kreidler;
4. Hans J. Hummel, A, Kreidler;
5. Herbert Rittberger, B, Kreidler;
6. Theo Timmer, NL, Jamathi;
7. Rudolf Kunz, D, Kreidler;
8. Jan Huberts, NL, Kreidler;
9. Harald Bartol, A, Kreidler;
10. R. Blatter, CH, Kreidler.
Snelste ronde: Henk van Kessel, NL, Kreidler, 6.22,1 = 131,1 km/uur.

125 cc:
1. Kent Andersson, S, Yamaha, 39.31,9 = 146,5 km/uur;
2. Paolo Pileri, I, Morbidelli;
3. Oteilo Buscherini, I, Malanca;
4. Gert Bender, D, eigenbouw;
5. Bruno Kneubühler, CH, Yamaha;
6. Jürgen Lenk, DDR, MZ;
7. Thierry Tchernine, F, Yamaha;
8. Harald Bartot, A, Suzuki;
9. Pentti Salonen, SF, Yamaha;
10. Rudolf Weiss, A, Maico.
Snelste ronde: Paolo Pileri, I, Morbidelli, 5.35,4 = 148 km/uur.

250 cc:
1. Walter Villa, I, Harley-Davidson, 48.15,7 = 154, 3 km/uur
2. Takazumi Katayama, J, Yamaha;
3. Dieter Braun, D, Yamaha;
4. Bruno Kneubühler, CH, Yamaha TZ;
5. Patrick Pons, F, Yamaha TZ;
6. Kent Andersson, S, Yamaha;
7. John Dodds, AUS, Yamaha;
8. Chas Mortimer, GB, Yamaha TZ;
9. Thierry Tchernine, F, Yamaha TZ;
10. Vic. Palomo, E, Yamaha.
Snelste ronde: Walter Villa, I, 5.19,6 = 155,1 km/uur.

500 cc:
1. Phil Read, GB, MV-Agusta, 55.16,8 = 164,4 km/uur;
2. Gianfranco Bonera, I, MV-Agusta;
3. Teuvo Lansivuori, SF, Yamaha;
4. Barry Sheene, GB, Suzuki;
5. Dieter Braun, D, Yamaha;
6. Gia-como Agostini, I, Yamaha;
7. Jack Fïndlay, AUS, Suzuki;
8. Rougerie, F, Harley-Davidson;
9. Korhonen, SF, Yamaha;
10. Chas Mortimer, GB, Yamaha-TZ.
Snelste ronde: Gianfranco Bonera, t, MV-Agusta, 4.57,0= 167,2 km/uur.

Zijspannen:
1. Schwarzel/Kleis, D, König, 44.34,7 = 148,5 km/uur;
2. Enders/Engelhardt, D, Busch;
3. Schauzu/Kalauch, D, BMW RS;
4. Meier/Gehrig, CH, König;
5. Haller/ Haselbeck, D, BMW RS;
6. Pape/ Kallenberg, D, König;
7. Maier/ Lehmann, D, BIV1W RS;
8. Schilling/ Maier, D, BMW RS;
9. Emrich/Wild, D, BMW RS;
10. Venus/Gundel, D, König.
Snelste ronde: Enders/Engelhardt, D, Busch, 5.30,5 = 151 km/ uur (record).



Gebruikersavatar
Maarten
Beheerder
Berichten: 9743
Lid geworden op: 01 sep 2002, 09:13
Locatie: Den Haag, Nederland
Gegeven waarderingen: 813 keren
Ontvangen waarderingen: 413 keren
Contacteer:

Re: 1974, Henk van Kessel wereldkampioen!

#2 Bericht door Maarten » 30 mei 2019, 17:27

Motor No 6 07-02-1975  De formule voor succes - Henk van Kessel
Motor No 6 07-02-1975 De formule voor succes - Henk van Kessel
Motor No 6 07-02-1975 De formule voor succes - Henk van Kessel.jpg (96.56 KiB) 1442 keer bekeken

Plaats reactie