Bron: Motor, No. 19, 08-05-1970
Tekst: Guus v.d. Beek
RACEMONTEUR FERRY BROUWER
een baantje om te hebben
Neerlands enige beroepsracemonteur is de 21-jarige Ferry Brouwer, zoon van Haagse ouders waarvan vooral zijn vader een motorenthousiast is in hart en nieren. Vanaf de wieg heeft Ferry in de motorsport gezeten; nauwelijks kon hij lopen of hij zat al op de racemachines van Pa en zijn vrienden omdat dat zo leuk was voor het familiealbum, en toen zijn evenwichtsgevoel voldoende ontwikkeld was sleutelde Pa natuurlijk een minimotortje voor hem in elkaar. Is het bij andere hobby's nog zo dat de zoon meestal een andere liefhebberij kiest dan de vader, bij de motorsportbegeesterden komt dat zelden voor. Toch is de wens van de vader om van zijn zoon een groot coureur te maken niet in vervulling gaan omdat zoonlief veel en veel meer belangstelling heeft voor de pure techniek. Nauwelijks 18 jaar oud zat hij wel wel achter de stroomlijn van een Zündapp racertje, maar het beviel hem niets: „Ik was er bang op", geeft hij ronduit toe. Aandachtige lezers van Motor weten echter wel dat hij toch sport-successen geboekt heeft, namelijk als sprinter op een super-laag cross-blokje van Jaap Voskamp, en op deze subliem sturende, zeer snelle 250 cc machine kwam hij tot 400 meter tijden die slechts door enkele Nederlanders — op veel krachtiger motoren — gehaald worden.
De droom van vele jongelui — om een heel seizoen met het Continental Circus als rijder of als monteur —mee te trekken, is door Ferry Brouwer bereikt; hij is de vaste racemonteur van niemand minder dan meervoudig ex-wereldkampioen Phil Read, met onbeperkte volmachten wat de machines betreft. Hij kiest de afstelling, bepaalt de gearing, repareert indien noodzakelijk en slaapt zelfs bij de machines (nadat één keer de hele bestelwagen leeggeroofd is). Hij mag dus vrijelijk met de motoren stoeien en dat dit tot resultaat heeft geleid kunt u elders in dit nummer lezen. De door Ferry bewerkte TD2 (250 cc) Yamaha levert ongeveer 30% meer vermogen dan de fabriek er in gestopt heeft!
Van een 21-jarige jongeman, die net uit dienst is, verwacht men niet veel ervaring, maar Fer heeft altijd gesleuteld, altijd alles gelezen wat maar over motoren geschreven werd, en natuurlijk een beroepsopleiding gevolgd die het dichtst bij zijn hobby kwam. Hij werd net als zijn vader automonteur, en werkte enkele jaren op de revisie-afdeling van een grote Haagse garage, werk dat niet helemaal beviel, maar dat hem toch de zo noodzakelijke routine in het sleutelen gaf. In de weekends stroopte hij zoveel mogelijk de rennerskwartieren af, kwam veel in Engeland en leerde zo natuurlijk vele renners kennen. In 1968 kwam hij in contact met de fabrieksploeg van Yamaha, contacten die later in het jaar versterkt werden toen de Yamaha ploeg eens op het circuit van Zandvoort kwam trainen op een moment dat Ferry toevallig ook daar was. Hij versierde dank zij race-manager Tanaka een baantje in de ploeg, ging eerst als hulp mee naar enkele Grands Prix, maar werd al snel als monteur aangenomen na als „examenstuk" de 125 cc viercilinder (41 pk bij 16.000 toeren) van Read te hebben moeten reviseren. Totdat de ploeg helaas vrij kort daarna naar Japan teruggeroepen werd heeft hij vrijwel steeds de 125 cc machine onderhouden, en gedurende de tijden dat hij zich kon ontrukken aan het Nederlandse leger (hij heeft alle medewerking gehad van zijn superieuren; Phil Read schreef de ene brief na de andere naar het Ministerie) was hij steeds bij zijn Engelse baas om de machines te onderhouden. Het succes van Read — wereldkampioen in zowel de 125 als de 250 cc klasse — is zonder twijfel voor een deel aan hem te danken.
Foto: Bovenaan: werkend aan Reads Yamaha
Foto: Links: snelle 40 meter tijden op een lage sprinter, gebouwd rond-om een Bultaco crossblokje.
Opvallend is het feit dat Ferry, in de omgang een rustige, bescheiden en tamelijk verlegen jongeman, thans, nu hij de vaste monteur geworden is van Phil Read, volledig geaccepteerd wordt, in tegenstelling tot verleden jaar. Hij was toen in zijn vrije weekenden monteur bij het MR Racingteam, en als een van de motoren van het team het liet afweten, dan hoorde je overal in het rennerskwartier mompelen van: „Ja, maar die begrijpen niets van motoren!"
Toen de Yamaha van Read enkele dagen voor Hilvarenbeek op de testbank was geweest en daar een onvoorstelbaar groot vermogen geproduceerd had (juist daarom meerdere malen gecontroleerd onder het oog van vele getuigen) ging dat natuurlijk als een lopend vuurtje door het rennerskwartier, en u kunt zich voorstellen dat Ferry, die de motor dit vermogen gegeven had, bestormd werd met vragen. Een deel daarvan werd inderdaad vrijgegeven in de vorm van nuttige adviezen, maar het is logisch dat de juiste maten van de veranderingen aan cilinders, zuigers en uitlaten geheim gehouden werden.
Foto: Ferry op de Yamaha racer van zijn ernaast geknielde baas Phil Read (Snefferton 1969).
Per slot van rekening is het zo dat Phil Read zijn zinnen heeft gezet op het wereldkampioenschap in de 250 cc klasse, en het behalen daarvan legt ook zijn monteur geen windeieren... ! De veranderingen aan de standaard TD2 die geleid hebben tot het grote vermogen van bijna 64 pk aan de krukas zijn bepaald niet allemaal ontsproten aan het brein van de man die ze uitvoerde (de fabriek verstrekte natuurlijk ook gegevens en verder werd gebruik gemaakt van de ervaringen opgedaan bij de viercilinders) maar het belangrijke laatste topje in de vermogensgrafiek is toch wel voor een groot deel te danken aan Ferry Brouwer. Dat Reads Yamaha inderdaad méér vermogen levert dan alle andere gelijksoortige machines heeft de ex-wereldkampioen op 19 april ondubbelzinnig bewezen in Cervia, door na een zeer slechte start (te wijten aan het ongeval van een maand eerder in Rimini; nog niet genezen scheuren in heupgewrichten en een krachteloze koppelingshand - moet je hier eens proberen!) toch nog te winnen, ondanks grote tegenstand van vele zeer goede Italiaanse coureurs! Phil Read hoopt door het maken van een goed seizoen (mogelijk wereldkampioen) de fabriek te bewegen hem weer als fabrieksrijder in dienst te nemen. Er is in ieder geval één Nederlander die dat net zo sterk hoopt: Ferry Brouwer!
GUUS V. D. BEEK
Bron: Motor, No. 41, 09-10-1970
