Bron: Motor, No. 46, 13-11-1964
Bron: Motor, No. 45, 06-11-1964
Kreidler vestigt wereldrecords (met o.a. v. Dongen)!
Op Montlhéry heeft Kreidler het afgelopen weekend vier nieuwe wereldrecords gevestigd. Na bij een eerste poging voor het record over 10 km met staande start al 149,74 km/u bereikt te hebben, kwam Anscheidt de tweede keer zelfs tot 151,11 km/u. Het uurrecord stelde hij op 159,11 km/u en het gemiddelde over de eerste 100 km leverde en passant ook nog een nieuw wereldrecord op: 158,67 km/u. Cees van Dongen viel zondagsmiddags de eer te beurt, om tezamen met Anscheidt en de Franse rijder Vigreux verdere recordpogingen te mogen ondernemen. Het zes-uur-record brachten zij op 139,49 km/u gemiddeld (afgelegde afstand 836,912 km/u), maar kort nadat dit succes bereikt was, moest men stoppen omdat het zicht door opkomende mist te slecht werd.
In een kort berichtje hebben we vorige week al iets gezegd over de nieuwe snelheidsrecords, welke Kreidler op Montlhéry heeft gevestigd. Het record over de tien kilometer werd gebracht op 151 km/u en daarmee werd het oude record, dat op naam stond van NSU met 134 km/u, vergruizeld. Met 142 en 143 km/u stonden het 100 km en het uurrecord op naam van Demm en die werden door Anscheidt even opgeschroefd tot respectievelijk 158,67 en 159,11 km/u. Anscheidt bereed bij het vestigen van deze records de nieuwe motor, waarover we pas nog in MOTOR schreven.
Het zes-uur-record werd gevestigd met een 50 cc racer van oudere uitvoering, die echter voor dit speciale doel ook voorzien was van een staart-stroomlijn. Voordat met deze motor aan de urenlange race tegen het horloge begonnen kon worden, heeft zich wel het een en ander afgespeeld. Kreidler had behalve Anscheidt onze top-renner Cees van Dongen uitverkoren om de zes-uren motor te bemannen, dit niet alleen vanwege zijn rijders-capaciteiten maar ook omdat hij zo'n grote tweetakt-ervaring heeft en de nodige feeling bezit om zo'n 14.000 toeren apparaat heel te houden. Als derde man had Kreidler zijn keuze laten vallen op de Duitser Kunz, maar toen deze in de training ten val kwam en dusdanig gewond werd dat hij niet meer kon rijden, zat men ineens in de moeilijkheden. Zelfs werd even overwogen om de poging tot verbetering van het zes-uur en het 1000 km record maar te annuleren. Na bespreking met de Franse Kreidler importeur viel echter het besluit, dat men het als derde man met de Franse 50 cc kampioen (op Kreidler), Claude Vigreux, zou proberen. Deze woont in de buurt van het circuit en toen hij eenmaal aan zijn proefrondjes bezig was, bleek al gauw dat hij een prima plaatsvervanger voor Kunz zou zijn.
1964
KREIDLER RECORD-RELAAS
Anscheidt, Van Dongen en Vigreux braken wereldrecords op Montlhéry
Voor de records over de kortere afstanden was zaterdags Anscheidt alleen in touw geweest en op zondag kwam het zes-uren driemanschap in het geweer. Om negen uur hing er nog een dichte mist op Montlhéry en pas toen die om kwart voor elf wat begon op te trekken, kon Rennleiter Block met Cees van Dongen in de auto een rondje over het circuit gaan maken om te bekijken of er gereden zou kunnen worden. Van Dongen zou het eerst aan de beurt zijn en hij ging ermee akkoord dat er gestart zou worden. Om even over elven begon hij aan zijn eerste uur en dit aanvangstijdstip hield in, dat men pas om vijf uur het zes-uur-record gevestigd kon hebben; dat betekende in de vallende duisternis. Om dan nog de 1000 km vol te gaan maken ...
Na het eerste uur prima gedraaid te hebben, stapte v. Dongen totaal verkleumd van de motor en het duurde wel een half uur, aleer hij o.a. met behulp van hete grot weer wat op temperatuur was gekomen. Vigreux reed het tweede uur en Anscheidt het derde, waarna weer de beurt was aan v. Dongen. Toen Vigreux met een inmiddels al aardig glad wordende achterband bezig was de vijf uren vol te maken, begon het weer wat op te klaren. Het werd nu de vraag, of men toch ook de 1000 km zou kunnen volmaken en wie dan in het donker zou moeten rijden. Onze Nederlandse Kreidler importeur Van Veen stelde voor, om met autokoplampen de baan te verlich-ten. Dan zou v. Dongen eerst drie kwartier van het zesde uur rijden, waarna hij zou wisselen met Vigreux, terwijl tenslotte Anscheidt als laatste coureur in het donker zou fungeren. De drie kwartier van v. Dongen groeiden echter uit tot een uur, waartoe besloten werd om voor het volbrengen van het zes-uur-record niet nog een pit-stop te hoeven maken. Gedurende de laatste ronden van v. Dongen begon de motor minder goed te lopen; de elfde versnelling moest er vaak aan te pas komen, maar bougiewisseling tijdens de pitstop bracht de zaak weer in orde.
Doordat hij niet zo goed meer zien kon, werden hierna de tijden van Vigreux in de duisternis al wat minder. Hij moest zo veel mogelijk in het midden van de baan rijden. Anscheidt trok zich evenwel daarna niets van het donker aan en reed alsof het klaarlichte dag was. Maar een half uur voordat men volgens berekening de 1000 km vol zou kunnen hebben, moest toch gestopt worden, want verder rijden in het pikkedonker was niet langer verantwoord. Bijzonder jammer, want het oude record van Garelli, dat op 117 km/u stond, had men waarschijnlijk met een 10 á 20 km/u kunnen verbeteren. Ook zonder dit record kan Kreidler echter op een zeer geslaagd record-weekend terugzien en voor ons Nederlanders is het toch ook een bijzonder gebeuren geworden, omdat Cees van Dongen zo'n werkzaam aandeel gehad heeft in het bereikte resultaat. Hij reed drie van de zes uren en nam daarmee zelfs het leeuweaandeel van het zes-uur-record voor zijn rekening!