Bron: Moto 73, No. 18, 15-09-2010
Tekst: Jan Boer
Foto's: Ad van de Graaf, Boer, archief
Scan: peter G
Sport > Interview > Jan Huberts
Eerste GP-winnaar
Al voor Wil Hartog, Jack Middelburg, Boet van Dulmen, Egbert Streuer, Jan de Vries, Aalt Toersen, Henk van Kessel en Hans Spaan hun GP-successen behaalden, was Jan Huberts in 1962 de eerste Nederlandse GP-winnaar. Hij is een van de deelnemers aan de Centennial Classic TT in het weekend van 18 en 19 september.
‘Praten met Jan Huberts betekent /vooral veel luisteren. Je hoeft maar een halve vraag te stellen en hij begint al geanimeerd te praten. Eerst even kort over hoe hij met het motorvirus besmet raakte en daarna over zijn actieve racecarrière, die een periode van 25 jaar besloeg. We spraken met hem in Francorchamps, tijdens de jaarlijkse Bikers' Classics, waar Huberts een vaste deelnemer is. Al op jonge leeftijd kwam Jan Huberts indirect met de TT in aanraking. Zijn vader, rijksveldwachter in Delfzijl, deed dertien jaar dienst tijdens de TT en kwam met verhalen over de races thuis. Inmiddels verhuisd naar Den Haag bezocht Huberts per bus zijn eerste TT. In 1956, op z'n achttiende, beschikte hij over een NSU-Max en droomde hij op het TT-talud ervan om ooit ook eens daar te kunnen rijden. Drie jaar later reed hij al zijn eerste Grand Prix, zo snel ging het met zijn carrière.
Norton
Met Herbert Spahn en Jan Dekker reed Huberts veel op het Circuit van Zandvoort. "Het hele weekend reden we daar rondjes. Als lid van de KNMV mocht ik aan de Sterrendag meedoen. Zaterdags voor de Sterrendag viel ik en mijn motor was kapot. Van de dealer in Rijswijk, Jan Welp, kreeg ik de beschikking over een andere 250-Max van een jongen die bij hem werkte. Wie van ons beiden het snelst was, zou er op 18 augustus op Zandvoort een wedstrijd mee mogen rijden. Die jongen reed 98 gemiddeld en ik 103. Dus ik mocht aan mijn eerste wedstrijd meedoen. Ik werd gelijk tweede in de 350cc-klasse. En toen ging het steeds verder. In 1958 heb ik de Eysink van Dick Renooy gekocht. Het was een ding dat snel kapot ging en goed afgesteld moest staan, maar op het korte circuit van Assen, een echt stuurcircuit, won ik glansrijk de wedstrijd. Toen was Kees Brouwer, de vader van Ferry, mijn monteur. Ferry ging als klein pikkie met ons mee. Dat waren heel leuke tijden. Ik werd tweede in het Nederlands kampioenschap." "Er kwam een Amsterdammer naar me toe die zei dat ik een betere motor moest hebben. Ik kon voor ƒ 3000 een Norton kon kopen. Ik moest de helft aanbetalen en de andere helft financieren. Ik had op dat moment f 750. Hij betaalde voor mij die andere f 750. Zo ben ik op die Norton terecht gekomen. Die kocht ik van Tinus van Zon. Dat was destijds een rijder die heel veel internationale wedstrijden reed. We gingen naar Zandvoort, want hij zou me Ieren hoe ik met de Norton moest rijden. Hij reed op een Matchless G50 voor me. Ik moest hem volgen. Na twee rondjes dacht ik dat hij inhield en ben ik hem voorbij gegaan. Ik heb een rondje of zes, zeven gereden. Ik zag z'n zoon langs de baan staan gebaren en ben naar binnen gegaan en gevraagd wat er aan de hand was. "Je gaat als een gek tekeer met dat ding", zei hij. Van Zon had op Zandvoort nooit harder gereden dan 2.04 en ik reed gelijk 1.59. Dat jaar heb ik met die Norton redelijk grote successen behaald, ook al had ik geen geld voor het onderhoud. Een klep kostte f 115 en dat bedrag verdiende ik bij de marine. Ik kon het oplossen met natriumgekoelde kleppen van een Scania-Vabis. Die moest ik wel een beetje afdraaien. Daar kon ik precies een wedstrijd mee rijden."
Eerste GP-zege
"Mijn geluk is geweest dat Cees van Dongen bij het Motorpaleis in Rotterdam werkte. Dat werd importeur van Honda. Cees zei dat hij stopte met de racerij en toen kwam Moerkerk gelijk naar mij toe met de vraag of ik erop wilde rijden. Ik
denk dat hij misschien ook wel liever had dat ik erop reed dan Cees, want Cees was een personeelslid van hem. Ik sprak goed Engels en dat zal ook een rol hebben gespeeld. Het ging gelijk goed met de Honda's. Ik kon meteen een contract tekenen dat ik het hele jaar met Honda kon rijden. Maar ik kon niet bij de marine weg. Daar wilde men me niet laten gaan. Ik had voor acht jaar getekend bij de marine en moest toen nog twee jaar."
"De powerband was maar 700 toeren."
Foto: Een glorieus moment. Jan Huberts in 1962 als GP-winnaar op de Sachsenring met Mitsuo Itoh (links) en Hugh Anderson.
Fabrieks-Honda
"Ik heb het geluk gehad dat ik op een fabrieks-Honda terechtkwam en daarmee kon ik me in de kijker rijden. Honda kwam in 1959 naar Man. Na dat seizoen hebben ze de Australiër Tom Phillis vastgelegd. Met hem zijn ze gaan testen. Daarna kwamen ze naar Europa en via het Motorpaleis kwam ik op een fabrieks-Honda. Tijdens de TT in Assen is Jim Redman naar Honda gegaan en heeft aangegeven ook wel op zo'n ding te willen rijden. Toen kreeg Redman er ook één. Ik ging heel veel met Phillis en Redman om en later met Hailwood. De eerste wedstrijd van Hailwood op Honda was op mijn Honda. Ik was op de Solitude gevallen. Redman en Phillis hebben mij thuisgebracht. Zij hebben mijn Honda meegenomen naar Engeland voor Hailwood. Later kreeg ik de motor weer terug."
Foto: Wilco Zeelenberg (links) en Hans Spaan behaalden hun grootste successen toen ze voor Jan Huberts reden.
Tekst: Jan Boer, foto's: Ad van de Graaf, Henk Kuelemans, Boer, archief
"Eind 1961 zat mijn tijd bij de marine erop, maar toen zat Honda al vol met rijders en had ik geen kans meer. In 1961 won ik op Zandvoort drie races in de 125- en 250cc. Kreidler was er met Hans-Georg Anscheidt voor het EK, dat hij won. Kreidler is toen naar importeur Van Veen gegaan met de vraag of ik voor hen wilde rijden. Ik was de eerste Nederlander die een fabriekscontract had. Bij Kreidler is mijn carrière stapje voor stapje verder gegaan. Het was een enorm probleem om met de twaalf-versnellings-Kreidler te gaan rijden, want de powerband was maar 700 toeren. Op het rechte stuk in Francorchamps reed je toen al 190 km/h. Je deed vier versnellingen met de voet en drie met de hand. Je moest er vanwege de smalle powerband goed op letten steeds in de goede versnelling te zitten." "De eerste GP was Montjuich. Daar ging het nog niet helemaal lekker. De tweede GP van Clermont-Ferrand won ik al. Dat is een echt stuurcircuit. Ik was de eerste Nederlander die een GP won. Bij het ingaan van de laatste ronde lag ik op de vierde plek. De Honda's met Takahashi, Taveri en Robb zaten voor me. Het begon een beetje te regenen en in de blinde bochten heb ik ze gepakt. Takahashi heeft nog alles op alles gezet om me terug te pakken. Ik weet zeker: als ik de Kreidler van Anscheidt had gehad, dan was ik wereldkampioen geworden. Ik heb de pech gehad dat in Finland, waar ik in de stromende regen ver op kop lag, mijn bougie nat sloeg en ik daardoor uitviel. Aan het eind van het jaar deed het verhaal de ronde dat ik tegen de afspraken in Anscheidt in Assen voorbij was gegaan. Ik werd twee en Anscheidt drie. Tegen mij hadden ze nooit gezegd dat ik achter Anscheidt moest blijven. Voor de TT hebben we bij Norg op een weg getest wat de snelste motor was en die was voor Anscheidt. Als ik toen Anscheidt had laten voorgaan, was hij
Profiel Jan Huberts
geboren 12 oktober 1937 in Delfzijl
burgerlijke staat getrouwd, één dochter
eerste race 18 augustus 1957 Zandvoort op 250cc-NSU-Max
eerste GP 6 september 1959 Monza (I) op 350cc-Norton
eerste GP-zege 13 mei 1962 Clermont-Ferrand (F) op 50cc-Kreidler
aantal GP-zeges 2
snelste GP-ronden 3 (50cc, Clermont-Ferrand, Assen en Sachsenring in 1962)
gereden GP's 132
laatste GP 26 juni 1982 TT Assen
"Het ding hield het nooit meer dan honderd kilometer uit."
Levensgevaarlijk
In vroegere jaren verongelukten er veel rijders. Heeft Huberts zich toen nooit afgevraagd waar hij mee bezig was? "Nee, als je dat doet, kun je beter helemaal maar niet meer opstappen. Men heeft me ook vaak gevraagd of ik bang was. Mijn tandarts vraagt het me nu nog. Hij was hier vanmorgen op zijn Harley. Als het nat is, ben ik wel een beetje zenuwachtig. Maar bang ben ik niet, want dan moet je niet opstappen. Ik ga niet zo hard als Willem Heykoop, die net zo'n Honda-replica heeft als ik. Ik heb een foto van 1959 dat ik aan de start sta van de TT in Assen. Van de rijders op de eerste paar rijen zijn er naderhand negen dodelijk verongelukt. Die hebben hooguit nog drie, vier jaar geracet en toen waren ze verongelukt.
Foto boven: Huberts tussen Helmut Lichtenberg en Hans Spaan.
Foto midden: Jan Huberts met zijn Honda-250- viercilinder, een natuurgetrouwe kopie van de racer van vroeger.
Foto midden onder: In 1992 kwam Jan Huberts met een groot team naar de GP's.
Foto rechts onder: Jan Huberts op een 125cc-Honda.
waarschijnlijk wereldkampioen geworden. Bij de laatste GP van het jaar in Argentinië was de situatie zo dat er één man tussen Anscheidt en Ernst Degner moest zitten. Hugh Anderson reed op kop, Anscheidt was tweede, ik lag derde en Degner lag achter mij. Halverwege de race ging ik zo Anderson voorbij. Ik dacht dat hij pech had. Maar even later kwam hij met Degner aan z'n achterwiel weer voorbij. Anscheidt kon het tempo niet volgen, ik wel. Als ik de GP zou weten te winnen, zouden we alsnog wereldkampioen zijn. Ik heb alle risico's genomen in de laatste ronde en lag ernaast. Ik heb nog wel uitgereden en werd gedeeld derde in het WK."
Derbi
"Het jaar erop wilde Anscheidt mij niet meer als teamgenoot. Op het oude circuit van Hockenheim, nog met de Ostkurve, ging Kreidler testen. Anscheidt, Alberto Pagani, Luigi Taveri, Tarquinio Provini en ik reden. Ik was weer sneller dan Anscheidt - en de anderen - hoewel er weinig te sturen viel. Vlak voor het eind van de test ging ik onderuit. Daarom werd er tegen Van Veen gezegd dat ze mij niet namen, omdat ik onderuit was gegaan." "Toen kon ik een contract bij Derbi afsluiten. Derbi bood me een behoorlijk salaris. Ik heb twee jaar met Derbi gereden en werd Nederlands kampioen. Het ding hield het nooit meer dan honderd kilometer uit, waardoor ik geen enkele Grand Prix kon uitrijden. Na die twee jaar ben ik ermee gestopt en ben
ik privé met een Bultaco gaan rijden. Dat was toen de enige motorfiets die te verkrijgen was. Ik ben naar Bulto geweest en ik kreeg motoren van hem. Met Bultaco ging het eigenlijk wel goed. Met Yamaha had ik de afspraak dat ik voor hen zou gaan rijden. Halverwege het seizoen 1966 kwamen ze naar Europa. Ik reed in het begin van het jaar op de Nurburgring de Eifelpokal. Taveri was daar met zijn viercilinder-Honda en ik reed met de 125-Bultaco.
Huberts in het wereldkampioenschap
JAAR KLASSE MERK KLASSERING
1962 50cc Kreidler 3e
1968 125cc MZ 12e
1969 50cc Kreidler 12e
1969 125cc MZ 17e
1971 125cc MZ 34e
1972 50cc Kreidler 8e
1973 50cc Kreidler 6e
1974 50cc Kreidler 10e
1975 50cc Kreidler 11e
1977 125cc Morbidelli 32e
1978 125cc MBA 36e
Foto boven: Huberts in Oirschot op een 50cc-Kreidler.
Zaterdagmorgen had hij de snelste tijd en ik de tweede. Het scheelde maar heel weinig. Het miezerde een beetje, dat deed het daar vrijwel altijd, en ik wilde proberen hem in de laatste afsluitende training te pakken. In die training stak een langzaam rijdende Duitser zo de baan over. Taveri kon er gemakkelijk langs en ik niet meer. Daar lag ik met een gebroken been. Destijds hoefde je na zo'n blessure niet meer bij een Japanse fabriek aan te komen. Van de KNMV mocht ik dat jaar ook niet meer rijden, want er zat een pen in mijn been. Dat vond men toen veel te gevaarlijk. Ik zat niet zonder inkomen, want ik had mijn bedrijf. Ik heb altijd gezorgd dat ik eerst een boterham verdiende, dat mijn vrouw en dochter gedekt waren. De racerij kwam op de tweede plaats. In 1962 en 1963 is het echt mijn brood geweest en daarna ben ik langzamerhand een garage begonnen. De centjes die ik met de racerij verdiende, stopte ik in de garage. Voor mij is m'n gezin altijd eerst gekomen."
Laatste wedstrijd
"Uiteindelijk raakten de Bultaco's uitgerangeerd en kwam ik in 1968 bij MZ. Daar werd ik met open armen ontvangen. Ik kreeg gelijk een 125. In 1969 kreeg ik er een nieuwe bij. Ik zorgde ervoor dat zij onderdelen kregen die ze niet konden krijgen, zoals Mahle-zuigers. Met die MZ's heb ik een aantal wedstrijden goed gereden. In Assen ging ik als laatste van start en werd nog derde. Dat werd toen
Nederlandse titels
JAAR KLASSE MERK
1961 125cc Honda
1962 50cc Kreidler
1963 50cc Derbi
1965 125cc Bultaco
1968 125cc MZ
1969 125cc MZ
Foto onder: Weerzien in Francorchamps met zijn rivaal van vroeger, Hugh Anderson.
helemaal overschaduwd, doordat Paul Lodewijkx de 50cc won."
"Na die twee jaar MZ heb ik mijn professionele carrière er eigenlijk een beetje aan gegeven. Ik ben wel met een 50cc-Kreidler blijven rijden. Daarmee kon ik geregeld bij de eerste tien rijden in de GP's. Later heb ik nog een 250-Yamaha gekocht. Daar ging ik gelijk goed mee. In Zweden trainde ik als twaalfde en lag ik achtste in de wedstrijd, maar ben
"Ik had nooit naar de 50cc moeten gaan!"
ik uitgevallen. In Finland zat ik er in de training weer goed bij. Mijn voorrem was kapot, ik viel eraf en brak weer mijn been. Dat is eigenlijk wel het eind van mijn internationale carrière geweest. Ik ben in Nederland nog wel blijven door-rijden. De TT van 1982 was mijn laatste wedstrijd. Toen had ik precies 25 jaar
Foto onder: Jan Huberts tijdens de Bikers' Classics in actie in Francorchamps.
Foto's rechts boven: Helemaal opgevouwen in de 'sigaar', behaalde Huberts op de A6 bij Lelystad wereldrecords in de 50cc-klasse.
gereden. In die race heb ik de hele wedstrijd liggen knokken met Hans Spaan. Hij pakte me in de Timmerbocht. Later kwam hij bij mij rijden. De laatste twee jaar in de GP's heeft hij slecht gereden, maar toen hij met goed materiaal reed, zat hij er ook altijd goed bij. Hans werd jaloers omdat ik voor Wilco een 250-NSR versierde en toen begon hij te kankeren. Ik weet dat in het eerste jaar dat Capirossi wereld-kampioen - Hans werd toen tweede -dat hij veel meer geld verdiende dan Capirossi. Ik was bevriend met Pileri en wist precies wat Capirossi verdiende. Ik vind het jammer dat het tussen Hans en mij stukgelopen is. Ik heb altijd goed met hem overweg gekund."
Zwaardere klassen
In de politiek hoor je momenteel veel over 'met de wetenschap van nu'. Vindt Huberts in dat verband dat hij vroeger bepaalde dingen anders had moeten aanpakken? "Ik had nooit naar de 50cc moeten gaan. Toen Phillis meer werd betrokken bij Honda en ik niets kon doen omdat ik bij de marine zat, had ik de Norton van hem moeten kopen. Zijn Norton liep verschrikkelijk hard. Tom en ik testten voor Honda op Zandvoort. Toen ik was uitgetest, bood Tom me zijn Norton aan. Dat was een goed geprepareerd ding. Mike Hailwood had het ronde-record met 1.49,9 of 1.49,8. Ik reed na een paar ronden al 1.49-blank. Ik kende het circuit natuurlijk goed, maar ik had ook gelijk contact met de motorfiets. Ik had zijn drieënhalf en vijfhonderd moeten kopen en daarmee gaan rijden in plaats van de 50cc." "Aan het eind van 1962 ben ik heel lang in onderhandeling geweest met Suzuki. Bij de GP van Argentinië, waar ik in de 50cc was gevallen, was ik in principe rond. Mr. Suzuki junior was er zelf. Hij zei
Foto: Jan Huberts en Willem Heykoop beschikken beiden over een 250-Honda en rijden ermee tijdens de Centennial Classic TT in Assen.
dat alles oké was, maar dat hij met zijn vader en de mensen in de fabriek moest praten. Later kreeg ik een brief van de fabriek dat ze toch hadden besloten Bert Schneider, de Oostenrijker, te nemen. Ze namen hem omdat hij 350 en 500 reed en ze met de 250-Suzuki gingen uitkomen. Dan hadden ze iemand die in de zwaardere klassen veel ervaring had. Toen heeft de 50cc me de das omgedaan."
GP-podiumplaatsen
JAAR KLASSE MERK CIRCUIT PLAATS
1962 50cc Kreidler Clermont-Ferrand (F) 1e
1962 50cc Kreidler Sachsenring (D) 1e
1962 50cc Kreidler Assen 2e
1962 50cc Kreidler Monza (I) 3e
1968 125cc MZ Assen 3e
Wereldrecord
"Op een nieuw, nog niet voor het verkeer geopend stuk A6 van zes kilometer bij Lelystad hebben we in 1981 50cc-wereldrecords gevestigd. Dat record had nog wel 20 of 30 km hoger kunnen liggen als we een langere aanloop hadden gehad. Het was levensgevaarlijk. De dag voordat we het record reden ging ik er 's morgens met mijn vrouw naar toe en ik zei tegen haar dat ik eraan dacht er niet in te stappen. Ik vond het zo beangstigend, er zit maar één rem op, een schijfrem achter en die was al twee keer kapot gegaan. Ik had het meegemaakt toen ik van Almere naar Lelystad reed. Daar ging de weg iets omhoog en daarna weer naar beneden. Daar lag verder niets meer, alleen een hele berg zand. Daar kwam ik aan met een kapotte rem en toen heb ik de motor op z'n zijkant gelegd. Op de zijkant ben ik verder gegleden. Ik lag stil met m'n neus in het zand. Maar wat gebeurt er nou als dat ding dwars was gegaan? Dan had ik eronder gelegen. Dan ben je hartstikke dood. Ik zat op m'n knieën helemaal dubbelgevouwen in die sigaar. Het is echt riskant geweest. Het record staat nog steeds. Je moest in beide richtingen rijden en de gemiddelde snelheid telt. Naderhand zijn er twee geweest die hebben geprobeerd het te verbeteren. Een Belg is daarbij gevallen en heeft z'n been gebroken. In Zuid-Amerika is er iemand bij verongelukt."
Eigen raceteam
"Toen ik stopte met de racerij ben ik met een team begonnen. In al die jaren dat ik heb geracet heb ik enorm veel contacten opgedaan. Doordat ik overal goede contacten had en een goede baan had -ik werkte toen voor Shell - kon ik overal binnenkomen. Ik ben naar Jack Middel-burg gegaan en heb hem gevraagd of ik manager voor hem kon worden. 'Ik heb geen manager nodig, dat doe ik allemaal zelf.' Een week later kwam Boet van Duimen naar me toe met de vraag of ik zijn manager wilde worden. Ik heb voor Boet een goed team opgezet. Hij heeft toen veel geld verdiend." "Op een gegeven moment functioneert het dan toch niet meer zoals het moet, dus toen wilde ik m'n eigen ding doen. Ik ben met Hans Spaan begonnen. Tegen hem en Hans Vermaat heb ik gezegd dat ik een goed team wilde opzetten. Ik had goede contacten bij Honda. Mijn monteur toen ik voor Honda reed was Aika-san en hij is later directeur van HRC geworden. Ik had mijn contacten daar en kon ze zo opbellen. Ik kon een goede Honda kopen. Ik dacht de sponsoring wel rond te krijgen, maar op dat moment heeft Vermaat garant gestaan. Ik ging naar Niemeijer toe. De PR-man zag het helemaal niet zitten. Toen ik hem vertelde dat de tijger van Samson-shag groot op de trailer zou komen en dat die door heel Europa zou rijden, zei hij meteen dat hij wilde sponsoren. Ook Shell kwam erbij. Later kwam Hertog Jan-bieren erbij. Die ging later naar Boet van Duimen." "Als je een eigen team hebt, gaat het van kwaad naar erger. Met Hans hadden we veel succes. Wilco reed toen bij Docshop. Ik had Wilco vanaf z'n jeugd een beetje begeleid en zorgde ervoor dat hij vanuit de cross op een 80cc-racer kwam, een HuVo-Casal. Docshop wilde hem niet laten gaan. Via een kort geding kon hij wel voor mij rijden. Wilco mocht het EK in Assen rijden op een motor van mij. En later de GP's. Op Hocken-heim was een van de bazen van Honda. Ik maakte hem attent op Wilco. Hij kon Cadalora en die jongens op het rechte eind niet bijhouden, maar in het stuur-gedeelte wel. Elke ronde weer kwam hij in het Motodrom op kop. Ik zei tegen hem dat hij mij voor Assen een kit moest geven. Een kit kostte ƒ 60.000. Hij naar Japan gebeld. Een uur later kwam het antwoord: Wilco kreeg een kit voor Assen. Dan gaat de ontwikkeling heel snel, want Wilco reed nog verder naar voren. Op 20 december 1989 kreeg ik het bericht dat ik over een NSR kon beschikken. Die kostte wel f 700.000. Hans Spaan had voor twee ton aan materiaal. Dat was dus wel negen ton. Daar moest ik m'n handtekening voor zetten. Ik heb veel risico genomen, want de sponsoring was nog niet rond. Met Samson, Sharp en Shell kreeg ik het helemaal goed voor elkaar. Wilco ging goed op de NSR." "Later kon ik voor Wilco een contract bij Suzuki afsluiten. Gary Taylor was een goede vriend van mij. Wilco heeft toen een heel goed contract kunnen tekenen. Ik weet zeker dat er nooit een Neder-lander is geweest die zoveel geld in de racerij heeft verdiend als Wilco. Hij had de pech dat er in Barcelona een Japanner voor hem viel en hij eroverheen ging en zijn been gecompliceerd brak. Later is Wilco stapje voor stapje teruggekomen." "Ik had iets te verkopen als manager van dat team. Het team zag er bij mij altijd perfect uit. Ik zorgde ervoor dat de kleding en de uitstraling goed waren. Ik had voor die tijd een goede hospitality. De sponsors konden met de gasten komen. Ze hebben het altijd naar de zin gehad en dat was de hoofdzaak. Daardoor kon ik het altijd goed voor elkaar krijgen. Toen we Exact als sponsor hadden, kwam dat bedrijf met een aantal dealers uit het betreffende land naar een Grand Prix. Maar je moet ook wel met resultaten komen en die had ik."
Motoren in de GP's
KLASSE MERK GEREDEN GP'S
50cc Kreidler 48
50cc Derbi 5
125cc MZ 33
125cc Morbidelli 11
125cc Bultaco 10
125cc Honda 4
125cc MBA 3
125cc Sanvenero 3
125cc Huvo 2
125cc Kawasaki 1
125cc Yamaha 1
250cc Bultaco 5
250cc Honda 2
250cc Kawasaki 2
350cc Norton 2