BRIEVENBUS
Wat zien ik? Geen ijzerdraad!
Dit is het relaas van Tinus IJzerdraad,
die voor het eerste jaar eens racen gaat.
Het racen leek hem erg fijn
en hij had er genoeg van om toeschouwer te zijn.
Hij sleutelde en sleutelde al wat hij kon
en fabriekte zich 's winters een snelheidskanon.
Vooral het borgen kostte hem veel geld en tijd,
Tinus was een weekloon aan borgvloeistof kwijt,
om van zelfborgende moeren maar niet te spreken,
want die kosten het loon van bijna twee weken.
Maar na maanden lief en leed
was Tinus' motor toch gereed.
Daar kwam de dag voor de coureurs-cursisten
om te laten zien wat ze konden en wisten.
Tinus was dan ook vol vertrouwen
toen hij zijn motor ter keuring moest douwen.
Bij het zien van Tinus' race-apparaat
sprak de keurmeester: Hee! ik zie geen ijzerdraad!
Jawel, zei Tinus, ik ben toch hier.
Nee, zei de man, dat borgen, dät deugt voor geen zier.
Die borgvloeistof, die helpt geen fluit
want op de duur trilt alles er uit.
En van die zelfborgende moeren word je ook niet wijzer,
dus gooi die maar in het oude ijzer.
In ieder boutje en moertje een gaatje
en daar doorheen een ijzerdraadje.
Dat moderne spul is niet te vertrouwen,
dus laten we het maar bij ijzerdraad houwen.
Dat was de manier in mijn rennersjaren,
dus verder niets te „maren".
Tinus heeft toen, stomverwonderd,
acuut de Loctite weggedonderd
en is avonds plompverloren
alle bouten en moeren gaan doorboren.
Dit alles met dit resultaat,
dat er ook nu niets meer los gaat.
Weliswaar het zelfde als tevoren,
maar het kostte wel een weekloon aan boren.
Dus Heren Renners, als u racen gaat,
gebruik dan deze goede raad:
neem als borgmiddel slechts ijzerdraad.
Het is wel niet zo'n mooi gezicht,
maar niet meer dan een staaltje van uw plicht.
JIK VAN DER KLEIJ
manager Racing Team Randstad
Hoewel niet dol op brieven op rijm in deze rubriek plaatsen wij deze aan de recente praktijk ontleende ontboezeming wegens de belangrijkheid van dit onderwerp en in, de hoop op reacties, ter uitwisseling van ervaringen met de borgvloeistof Loctite.
