DE WINNAAR:
1972 VAN VEEN KREIDLER
De optimale racemotor bestaat niet, heeft nooit bestaan en zal er ook nooit komen, maar het is niet te ontkennen dat de laatste uitvoering van de v. Veen-Kreidler waarmee Jan de Vries wereldkampioen geworden is en zijn voornaamste rivaal Angel Nieto dit seizoen steeds verslagen heeft, het optimum heel dicht benadert.
Het is ook deze Kreidler die bepalend is geweest voor de algemene tendens om lager te bouwen, met een nog meer liggende zitpositie en ook met een iets andere stroomlijnvorm. Deze bouwwijze vinden we nu terug bij vele andere machines, niet alleen particuliere produkten, maar ook machines van grotere ondernemingen, waarbij het niet beperkt is gebleven tot de 50 cc klasse.
Razendsnel is de nieuwe machine, goed voor een top die afhankelijk van de omstandigheden tussen de 180 en de 190 km/u ligt (in Francorchamps verleden jaar was het zelfs al meer dan 190 km/u, maar daar gaat het lekker bergaf).
Om de machine blijft een waas van geheimzinnigheid hangen. Geen enkel punt, waar de concurrentie ook maar iets aan zou kunnen heb-ben, wordt bekendgemaakt. Zelfs is het niet meer zeker of de boring/ slag verhouding gelijk gebleven is aan de standaard Kreidlers, wat in ieder geval in de eerste jaren wel zo was. Ook over het geleverde vermogen valt geen zekerheid te krijgen, maar het moet ergens tussen de 18 en de 20 pk schommelen, geleverd bij 16.000 tpm.
Foto: Het bovenaanzicht van de tank maakt duidelijk dat de werkelijke inhoud minder groot is dan het zij-aanzicht doet vermoeden. Het is ook maat 3,5 liter, en dat is zelfs voor een 50 cc racer niet voldoen-de. Vandaar de tweede tank in de driehoek van het frame,
Het is in ieder geval weer meer dan verleden jaar, en het is ook meer dan het vermogen van de enige concurrent, de Derbi van „booswicht" Angel Nieto. Jan de Vries schat dat zijn Kreidler zo'n 5 krn/u sneller is.
Ten opzichte van de machine van verleden jaar zijn er diverse kleine wijzigingen doorgevoerd, waarbij als voornaamste doelstelling een nog grotere betrouwbaarheid nagestreefd is. En we weten nu al dat dit aardig is gelukt. Een van de machines (er zijn er drie gebouwd) heeft urenlang volgas staan loeien op de testbank, heeft daarna 70 ronden Zandvoort moeten doen en was toen nog heel.
Van de oorspronkelijke Kreidlermotor is niet meer zo bar veel overgebleven, in feite niet meer dan de rechter carterhelft. De linker helft is breder gemaakt, om de zesversnellingsbak op te nemen (klauwengeschakeld) en tevens is daar het aanzuigkanaal voor de roterende inlaat ingegoten. Deze constructie dateert al van twee jaar geleden. De watergekoelde cilinders zijn verleden winter ontwikkeld. Links vinden we de 25 mm Bing carburateur, een heel „antiek" exemplaar dat echter steeds weer als beste regeleenheid tevoorschijn wordt gehaald. Het grote voordeel van deze carburateur is gelegen in de betrekkelijk grote ongevoeligheid voor weersinvloeden, een zeer gewenste eigenschap voor hoog-vermogende tweetakten.
Aan de andere motorzijde is voor de koppeling een worm/wormwiel overbrenging geplaatst die zowel de oliepomp voor de positieve smering van de krukas aandrijft als de waterpomp. Het koelsysteem is ten opzichte van de vorige uitgaven aanmerkelijk vereenvoudigd. De waterpomp pompt domweg de vloeistof rond, zonder tussenkomst van een thermostaat of een andere klep. Is de buitentemperatuur erg laag dan volstaat men met het afplakken van de radiateur.
Foto: Het eenvoudige koelsysteem komt hierboven duidelijk tot uiting, Het water stroomt uit de radiateur naar de voet van de cilinder, vandaar naar de cilinderkop en wordt daar opgezogen en door de centrifugaal-pomp teruggepompt naar de radiateur.
De ontsteking draagt het merk Krober en betrekt de vonkenergie uit een enkele accu (vroeger waren er twee accu's gemonteerd, maar nu de elektrische waterpomp is vervallen doet die ene het ook). Het uiterst lage en lange frame is in de loop van verleden jaar bij het balhoofd ingekort. Een wijziging van deze winter was nog de plaats van de voetrusten die nog wat meer naar binnen gebracht konden worden. De voorvork is van Marzocchi (speciaal voor deze machine gemaakt), en van hetzelfde merk zijn ook de achterveerelementen, met kortere veren en een eigen binnenwerk. De tank bestaat uit twee gedeelten; een boven het frame en een tussen de framedriehoek. De twee helften zijn door een slang verbonden.
Het gewicht van de machine ligt nog iets boven de minimumgrens van 55 kg, nog een gevolg van de vroegere grens van 60 kg.
Tweemaal heeft Jan de Vries nu zijn aartsrivaal Nieto het maximumpuntenaantal afgesnoept. Als rijder is Jan zeker net zo goed als Nieto en de machine is op dit moment sneller. Of dat met Assen nog zo is? Jan moest nu ook maar eens op eigen terrein winnen!
GUUS VAN DE BEEK