Bron: Moto 73, 26-07-1974
Tekst:
Foto's:
Scan: peter G
ZANDVOORT LEEFT!
Foto: Boet van Dulmen, de held van Zandvoort, tweemaal beste Nederlander!
Boet van Duimen tweemaal beste Nederlander
Na een aarzelende start in 1973 bleek het circuit van Zandvoort toch levensvatbaarheid te hebben voor internationale motorraces. Niet minder dan 20.000 toeschouwers genoten zondag 14 juli van de internationale wegraces, waarin vrijwel de gehele wereldtop de wapens nog eens extra scherp sleep voor de zo belangrijke, volgende Grands Prix in Zweden en Finland, die de beslissende fase van het wereldkampioenschap inleiden. Giacomo Agostini beproefde op Zandvoort de nieuwe lichtgewicht Yamaha TZ500 uit, maar helaas stortte het hemelwater zaterdag met bakken tegelijk uit de hemel en van werkelijk testen kwam weinig terecht. Evenals in Francorchamps bleek de oude machine, zoals Teuvo Unsivuori in de 500 cc races demonstreerde, vooralsnog royaal sneller. De door de sponsor-combinatie Telesport/Castrol aan de start gebrachte Italiaanse wereldkampioen kon helaas in beide klassen, de 350 en 500 cc, zijn reputatie niet waarmaken — beide malen veroorzaakt door een slechte start —maar het briljante rijden van teamgenoot „Tappi" Linsivuori, die beide klassen met overwicht won en bovendien nog even een nieuw ronderecord van 1.41,7 (gemiddeld 149.590 km/uur) liet noteren, maakte veel goed. Briljant was ook het rijden van „Den Boet", de rappe man uit Ammer-zoden, die tweemaal snelste Nederlander werd in de 250 en 500 cc. In de 350 cc was dit Nico v.d. Zanden, die zijn knieblessure weer te boven is, terwijl in de 50 cc en de 125 cc onze internationale troef Henk van Kessel zich revancheerde voor zijn pech van de laatste tijd met een 1e en een 2e plaats.
Overladen programma
Onder druk van de KNMV moest de Stichting Motorsport Zandvoort een nogal topzwaar bijprogramma presenteren, waaraan maar geen eind leek te komen. Met dit probleem worstelen trouwens ook andere internationale organisatoren, want ondanks het begrip, dat men voor de startmogelijkheden van de nationale startbewijshouders op kan brengen, is deze situatie toch weinig bevredigend voor de internationale organisatoren, die de aandacht van de hoofdschotel afgeleid zien, terwijl in organisatorisch opzicht ook de nodige problemen rijzen wat betreft de accommodaties in het renners-kwartier en de benzinebevoorrading. Het toch al schrale aantal litertjes moest nu wel door heel veel gegadigden gedeeld worden! Geheel volgens verwachting toonde geen der Grand Prix rijders tijdens het beestenweer op zaterdag erg veel trek om z'n nek uit te steken tijdens de training, met als gevolg, dat er in de diverse klassen nogal spectaculaire startopstellingen waren met de favorieten op de tweede of derde rij. Kent Andersson was een non-starter op zondag, aangezien hij de stroefheid van het Zandvoortse asfalt toch nog onderschatte, onderuit ging in de Gerlach en met een spierscheuring in de arm het verstandiger vond om zich te sparen voor de G.P. van Zweden. Na de verplichte nummers bij de nationalen, begon het grote inter-nationale geweld. Maar eerst waren de 500 cc nationalen aan bod, verreden in twee aparte wedstrijden vanwege het over-stelpende aanbod. In groep A liet Hattemer Bé ten Katen de concurrentie enig snel stuurwerk zien, door in slechts vijf ronden van de 12e naar de eerste plaats op te rukken, om vervolgens in de resterende drie ronden tweede man Alcie Gillis nog op een kleine 6 seconden achterstand te rijden. In groep B mochten de minder snelle 500 cc broeders de wapens tegen elkaar opnemen. Dat leverde een close-finish op tussen de Suzuki-rijders Eef van Mil en Johan Kloek, die met slechts 0,3 seconde verschil over de finish flitsten. De mannelijke trots werd in deze klasse gelukkig niet gekwetst, want mevrouw Anita Korevaar stuurde haar Ducati als laatste achter de mannen-broeders onder de finishvlag door.
Foto: Beker en bloemen voor Henk van Kessel in de 50 cc.
De nationale 750 cc klasse was een zacht gekookt eitje voor Kees Bouw-meester, die op de razendsnelle Keessen Yamaha TZ700 terwille van de spanning eerst wat kat-en-muis speelde met Rein Kros, in de vierde ronde echter één keer meer dan halfgas gaf, de Honda 750 van Rein Kros zeker met 30 km/uur snelheidsverschil passeerde,.om vervolgens onbedreigd te gaan winnen. Na deze snelheidsdemonstratie toonde Kros begrijpelijker wijs weinig interesse meer in de eerste plaats en reed deze rustig uit op de tweede plaats voor zijn mede-Hondabroeders Verwey en Nootenboom.
Van Kessel ongrijpbaar
Na afloop van de 50 cc stond Henk van Kessel met een blik in z'n ogen van: sorry jongens, maar ik kan er ook niks aan doen dat m'n privé-Kreidier zo hard loopt! Henk stuurde zich zonder zichtbare inspanning naar de overwinning, het aan de onderling knokkende Jan Bruins en Stefan Dorflinger overlatend om voor de spanning te zorgen. Ulrich Graf en Jan Huberts deden er op hun beurt nog een beetje spanning bij, daarmee het publiek alvast in de stemming brengend voor het zwaardere geweld. Twee Nederlanders zouden in de 125 cc internationaal voor opvallende prestaties zorgen: Henk van Kessel en Leo Bovee. Vooral Bovee zorgde voor een spectaculair begin door in de eerste ronde als eerste door te komen, gevolgd door de eveneens snel gestarte Kneubhler, Penti Salonen en Roel Cornelis, die in de 50 cc ook al voorin het veld te vinden was. Henk van Kessel zat dat in het begin nog lang niet, want bij de eerste doorkomst lag hij pas 15e, terwijl Jos Schurgers met een 16e plaats evenmin over zijn snelle start zat te juichen. Aan kop liet Bruno Kneubhler zich de Zwitserse kaas niet van het brood eten, want in de tweede ronde nam hij de leiding over om onbedreigd te gaan winnen.
Foto: Teuvo Linsivuori won met machtsvertoon de 350 en 500 cc.
Leo Bovee wist vier ronden lang de tweede plaats vast te houden, maar toen moest hij buigen voor de spoed van Henk van Kessel's Bridgestone. Bovee reed vervolgens naar een on-bedreigde derde plaats, zonder last te hebben van het duel achter zijn rug tussen Penti Salonen en Roel Cornelis, een knaap waar we — mits het materiaal het toelaat — nog wel meer van zullen horen. De hier (nog) onbekende Fransman Pedro Fernandez legde beslag op de zesde plaats, na enig schermwerk met Rolf Minhoff, Aart Valster en Jos Schurgers. Jos gebruikte in de laatste ronde de speed van zijn Bridgestone — volgens zijn zeggen in Zandvoort echt voor de laatste keer — om Minhoff af te troeven en beslag te leggen op de zevende plaats.
John Dodds: 1.44,6 in 250 cc
In de kwartliterrace begon men reeds knap dicht in de buurt van het ronderecord van Wil Hartog te komen (1.43,7). Wil Hartog opende trouwens de race met een knap stukje vuurwerk door tot tweemaal toe zijn Yamaha in de Hunserug aan de binnenzijde van de nieuwe Japanse ster Takazumi Katayama te jagen, die dat blijkens zijn heftige schrikreactie maar matig kon waarderen. John Dodds had het stuntwerk aan kop drie ronden lang aangezien, hield het toen wel voor gezien en vertrok met gezwinde spoed in de richting van de geblokte vlag, waar-aan noch Katayama, noch Charlie Williams, Pedro Fernandez of Bruno Kneubuhler ook maar iets konden veranderen. Wil Hartog's Yamaha bleek opnieuw niet snel genoeg om het geweld aan de kop te kunnen blijven volgen, terwijl hij ook geen antwoord had op de speed van Boet van Duimen, Cees Schermer en Leo Bovee, die op een gegeven moment met elkaar in de slag lagen over de positie van snelste Nederlander, een duel dat door Den Boet op een rappe Tweewieler-Trefpunt Harley Davidson gedecideerd gewonnen werd. In de 500 cc klasse zou de snelle man uit Ammerzoden trouwens op-nieuw de meest bejubelde man worden (het leek wel of heel Ammerzoden trouwens op de tribune zat; ongelooflijk zo populair als deze knaap is).
Foto: Geanimeerd gesprek in Gerlachbocht na 50 cc duels tussen v.l.n.r. Nico Karstanje, Jan Bruins, Stefan Dërflinger en Jan Huberts.
De 350 cc race werd gekenmerkt door de kopstart van Teuvo Unsivuori, die direct aan zijn voorsprong begon te bouwen en de anderen alleen maar terug zag bij het lappen. Heel wat minder fortuinlijk was Giacomo Agostini, die zelfs een duwtje van zijn monteur nodig had om van start te komen, natuurlijk als laatste. Ago kwam nog terug naar de zesde plaats, maar voor elke plaats moest hij knokken, want wat is er mooier dan om een 13-voudig wereldkampioen achter zijn vodden te zitten.
Foto: Uitstekend werk van Leo Bovee in de 125 cc race. Hier voor winnaar Bruno Kneubuhler.
Het snelheidsverschil van Ago's Yamaha met die van bijvoorbeeld Nico v.d. Zanden, die drie ronden met de maestro himself in de slag was, was trouwens opvallend gering, een feit dat overigens wel de stuurmanskunsten van de rappe Italiaan in deze klasse onder-streept. Twee ronden voor het eind vond hij het overigens welletjes en verdween hij geruisloos in het rennerskwartier. Achter Lánsivuori bekleedde Bruno KneubhIer tot drie ronden voor het eind de tweede plaats, maar toen kwam Mick Grant onweerstaanbaar opzetten. Werner Giger en Billie Nelson namen de volgende plaatsen in, terwijl Nico v.d. Zanden net iets te kort kwam om Penti Korhonen op de streep te kunnen pakken. Rob Bron reed zijn eerste wedstrijd op een H-D, maar door afstellingsproblemen — de machine werd te heet — stopte Rob voortijdig. „De eerste keer in m'n leven dat ik eer-der gestopt ben, dan de motor", grijnsde Amsterdamse Robbie, doelend op de pechduivel die hem in zijn Yamaha-periode zo grimmig achtervolgde. Boet van Duimen kon in deze race niet voluit gaan door een onwillig stuiterend voorwiel, dat door onbalans voortdurend een andere kant opwilde dan Den Boet wilde.
500 cc:
BP-Yamaha voor Piet v.d. Wal
In de 500 cc race werd het strijdbeeld eveneens bepaald door de snelle start van Lánsivuori, die van start tot finish leidde. Ago kwam matig weg met de nieuwe lichtgewicht Yamaha, niet zo verwonderlijk, want de Italiaan stond in de startopstelling op een voor hem nogal ongebruikelijke 21e plaats. Hoewel hij slechts twee ronden nodig had om door te stoten naar de tweede plaats, was het gat met Teuvo echter inmiddels zo groot geworden, dat er geen enkele kans op aansluiting bestond. Teuvo gaf daartoe ook geen enkele kans, want de snelle Fin liep in de tweede fase van de wedstrijd met elke ronde iets verder weg, ondermeer via een recordronde van 1.41,7, een tijd waarop onze nationale toppers zich voorlopig weer de tanden stuk kunnen bijten!
Om de derde plaats werd de gehele race lang geknokt tussen John Williams, Werner Giger, Billie Nelson, John Dodds en de „held van Zandvoort" Boet van Duimen, die met deze wereldtoppers mee stuurde alsof hij nooit anders gedaan had.
Foto: Na de Tarzan en de Gerlach zag de situatie er in de 250 cc in de Hunserug zo uit: op kop Katayama, gevolgd door Schermer, Hartog, Gram, Charlie Williams, Den Boet, Bovee en Dodds.
Foto: Start kwartliters.
Foto: Gedrang in de Gerlach tussen op kop Nelson, Ago, Giger, Boet van Dulmen en Williams. Geheel links Dodds.
In de sprint naar de geblokte vlag kon hij door te weinig snelheid zijn Yamaha niet mee laten dingen naar de derde plaats, maar zijn rijden was werkelijk groots. Piet v.d. Wal startte in deze race op een gloednieuwe Yamaha, een geschenk uit de hemel voor Piet, die in verschrikkelijke materiaalmoeilijkheden verkeerde. BP's publiciteitsman Henk Modderman vond deze situatie voor de man, die het 500 cc kampioenschap al bijna in zijn zak heeft, werkelijk al te gortig en vrijdagavond voor de race werd van de ene op de andere minuut een gloednieuwe BP-Yamaha aangeschaft voor de Oirschotse coureur. Doordat de machine echter zo laat arriveerde, slaagde Piet er aanvankelijk niet in om aan de kwalificatie-tijd te voldoen (het regende bovendien ook nog), maar dankzij een werkelijk genereus gebaar van Rob Noorlander, die zijn plaats af-stond, kon Piet v.d. Wal de BP-Yamaha toch aan de start brengen, waarmee hij zich na enige „inrij"-ronden naar een keurige 12e plaats reed.
Zijspannen: verrassend slot
Doordat in de zijspanklasse de allersnelsten ontbraken, konden onze vaderlandse toppers op volle kracht meedingen naar de eerste plaatsen. In de training waren Martien Kooy en passagier Robbie Vader, het snelste gebleken, maar in één der laatste trainingsronden gebeurde een nogal naar ongeval. Kennelijk door misgrijpen viel Robbie Vader uit de bak, waarbij hij een kaakbreuk, een bekkenbreuk en een dubbele beenbreuk opliep. Vader ligt momenteel in het Elisabeth Gasthuis in Haarlem, en u weet: een briefje of kaartje is altijd welkom! Terug echter naar de race, waarin het Zwitserse duo Gerber/Epprecht met een snelle Kiinig weinig consideratie toonde met de rest van het veld. In de voorlaatste ronde ontstonden er echter problemen aan boord, waardoor de machine nog wel kon uitrijden, maar helaas pas als vijfde eindigde. In de laatste ronde werd het duel om de tweede plaats tussen Malcolm Aldrick en Kees Boer daardoor plotseling een duel om de zege, maar hoewel het verschil op de finish uiterst krap was, bracht de Brit zijn Honda 750 toch net iets eerder over de streep dan Kees Boer en Jacky Buiter hun Kawasaki. De derde plaats leverde eveneens een close-finish op tussen de Kova-BMW van Hans Vader en
Foto: Een gloednieuwe BP-Yamaha voor Piet v.d. Wal.
G. Schut, die de gebroeders Smit juist voldoende voor wisten te blijven. De aanvankelijk snel gestarte Gerrit Verkerk en Jan Oostwouder konden hun derde plaats in de eerste ronde niet vast houden, maar finishten met een zesde plaats toch in de bovenste helft van het klassement, voor de Guzzi van Piet en Mieke Bremer.
UITSLAGEN
50 cc internationaal:
1. H. v. Kessel, Nederland, Kreidler, 20.55,7 = 121.155 km/uur;
2. J. Bruins, Nederland, Jamathi;
3. S. Dorflinger, Zwitserland, Kreidler;
4. U. Graf, Zwitserland, Kreidler;
5. J. Huberts, Nederland, Kreidler;
6. R. Cornelis, Nederland, Kreidler;
7. T. Timmer, Nederland, Jamathi;
8. G. Strikker, Nederland, Kreidler;
9. T. Kooyman, Nederland, Hemeyla;
10. G. Schirnhofer, Duitsland, Kreidler;
11. N. Rijkhoff, Nederland, Phantom;
12. J. v. Zeebroeck, België, Kreidler.
Snelste ronde: Henk van Kessel, 2.03,3 = 123.485 km/uur.