Bron: Motor, No. 6, 11-02-1966
Tekst: J.C.V.
Scan: peter G
Dit compact gebouwde tweetakt-twin motorblokje is van de 50 cc Tohatsu wegracer. Op de foto komt de oliepomp, die de
smering van krukas en krukaslagers verzorgt, duidelijk uit.
Meer over deze ex-fabrieksracer, waarvan enkele exemplaren in handen van Nederlandse renners zijn, leest u in dit nummer.
TOHATSU: 50 cc tweetakt-twin wegracer
Nog niet zolang geleden vertelden wij wat er het komende jaar zoal te zien en te horen zal zijn op onze vaderlandse wegracecircuits. Hoewel het nog wel even duurt voordat het seizoen voor de wegrace-enthousiasten aanbreekt, kunnen wij u nu reeds voorspellen, tenminste als wij afgaan op het vele goede nieuws op dit gebied, dat de strijd dit jaar op het scherp van het mes zal worden uitgevochten. Bijna alle snel naar voren gekomen renners of reeds bekende cracks hebben zich bijzonder mooi en snel materiaal aangeschaft en deze jongens kennende hebben zij dat beslist niet voor niets gedaan. Hoewel wij ons destijds geen enkele illusie maakten, dat het lijstje van opgesomde merken volledig zou zijn - waarschijnlijk is er nog veel meer interessant wegracenieuws -kwamen wij enkele weken terug reeds tot de ontdekking, dat wij een bijzonder spectaculair 50 cc-tje over het hoofd hadden gezien. De Bredase motorhandelaar Meierdres importeerde namelijk naast de reeds genoemde 125 en 250 cc Honda produktieracers ook de ex-fabrieks-machines van het in ons land onbekende merk Tohatsu. Deze Japanse fabriek zette in 1963 zijn motorrijwielproduktie stop, en daarmee tevens zijn, activiteiten op weg-racegebied. In de voorgaande jaren had de fabriek uit het land van de rijzende zon echter een voor die tijd revolutionaire 50 cc tweetakt twin wegracer ontwikkeld, die in vergetelheid geraakt zou zijn, indien een Japanse wegrace-enthousiast zich niet over de gehele race-afdeling ontfermd had.
Ook voor de 125 cc klasse had men al een ijzer in het vuur en wel een vergrote versie al een ijzer in het vuur en wel een vergrote versie van de 50 cc-er, welke ook door Meierdress geleverd kan worden.
Na dit kijkje achter de schermen, zullen we thans onze aandacht richten op het werkelijk imponerende machientje. Uit alles blijkt, dat hieraan bijzonder knappe koppen gewerkt hebben. Het afgebeelde racertje is de laatste fabrieksversie (1962) en het verwondert ons eerlijk gezegd, dat wij in internationaal verband zo weinig van Tohatsu gehoord hebben. In 1962, het jaar dat de FIM het 50 cc wereldkampioenschap instelde, waren de tweecilinders van Tohatsu hun tijd ver vooruit. Zelfs nu, na vier jaar, zijn zowel de verschijning als de prestaties van dit Japanse produkt om van te watertanden.
De afbeelding in de kop geeft een goede indruk van de verzorgde afwerking. Om een idee te geven van de afmetingen volgen hier de lengte- en hoogtematen. De totale lengte bedraagt 169 cm. de totale hoogte (gemeten tot aan het hoogste punt van de ruit) precies 100 cm. Deze hoogtemaat werkt misschien enigszins misleidend, daarom willen wij ook nog even de „zithoogte” vermelden; om precies te zijn zweeft het onderste gedeelte van de rug (om het zo maar eens te zeggen) op circa 60 cm boven het wegdek. Voor een al te flink uit de kluiten gewassen renner ís dit machientje dan ook echt niet bedoeld. Ondanks de zeer geringe hoogte — uit de close-up van het motorblok blijkt heel duidelijk hoe compact alles is gebouwd — bedraagt de grondspeling toch circa 16 cm.
Tot nog toe hebben wij nog niets over de wielbasis gezegd. Dat heeft zijn reden. De afstand van het hart van de as van het achterwiel tot het hart van de as van het voorwiel is namelijk variabel. De Japanse vork is zo geconstrueerd dat de „sprong” veranderd kan worden, simpelweg door de vorkpoten 180 graden te verdraaien. De ogen onder aan de vorkpoten, waardoor de steekas loopt, zijn niet in de hartlijn geplaatst, maar iets daarnaast, zodat bij het verdraaien van de poten de wielbasis met circa 2 cm korter of langer wordt. Vanzelfsprekend hebben de constructeurs hier een reden voor gehad.
Foto's: Links ziet u het bijzonder mooie krukasje van de Tohatsu. Het bestaat uit twee helften, die in elkaar geperst worden. Bij de krukas ligt een zuigertje, twee mesdunne zuigerveertjes en een pistonpen met naaldlagertje. Hierboven het robuuste buizenframe.
Aan de rechterzijde van het frame ziet u de hydraulische stuurdemper. Rechts tenslotte het imponerende 50 cc tweetakt twin motorblokje.
Op de close-up van het motorblok ziet u rechts van de cilinder de oliepomp. die de smering verzorgt van de krukas. De pomp wordt rechtstreeks aangedreven door de krukas.
Een en ander hangt samen met de stuurkwaliteiten op bepaalde circuits. Voor een kort circuit met vele bochten (een acceleratiecircuit) is het gunstig om de wielbasis van een machine zo klein mogelijk te maken, terwijl op een snel circuit een „lange” machine aanzienlijk voordeel betekent. De kleinste afstand voor de wielbasis bedraagt 112 cm.
Met het noemen van de voorvork zijn wij tegelijkertijd bij de voorhand van het machientje aangeland. Zowel voor als achter heeft men 18 inch wielen gemonteerd. De racenaaf, die bijzonder mooi is uitgevoerd compleet met koelluchttrechters en doorstroomgaten. herbergt een dubbele voorrem van het normale type met een oplopende en een aflopende remschoen. Het remhandle op de clip-ons is uitgevoerd met dubbele kabels, die vanzelfsprekend bijzonder nauwkeurig afgesteld moeten worden om beide remmen effectief te laten werken. Hetzelfde geldt voor de dubbel uitgevoerde gaskabels, die de twee Dell'Orto UA 16 S carburateurs commanderen.
Het compact gebouwde motorblok wijkt op enkele belangrijke punten af van het exemplaar waarop in het seizoen 1965 de gebroeders Van de Goorbergh hun hoop gevestigd hadden. Het zwakke punt was voornamelijk de krukas. Bij de huidige uitvoering heeft men de smering hiervan verbeterd door een oliepomp aan de rechterzijde van het blok. De pomp wordt rechtstreeks aangedreven door de krukas, evenals de mechanische toerenteller, waarvan de aansluiting zich in het huis van de pomp bevindt. De oliepomp verzorgt enkel de smering van de big-ends en de lagers, de rest wordt normaal gevoed door mengsmering (mengverhouding 1 :35 met Castrol Racing SAE 30).
Ook de 6-versnellingsbak wordt gesmeerd met dezelfde olie. Het oliereservoir van de oliepomp bevindt zich in de benzinetank, waarin een ruimte met een inhoud van 300 cc is afgescheiden.
Het twinnetje heeft heel wat in zijn mars. Bij circa 14.000 toeren/min. moet er een vermogen uitkomen van 10,5 pk, hetgeen zelfs vrij aardig in de buurt komt van de huidige 50 cc fabrieksracertjes. Het bezwaar van dergelijk hoog opgevoerde motortjes is, dat het toerengebied waarbinnen het maximumvermogen geleverd wordt vrij klein is, hetgeen een zeer grote vaardigheid en kundiheid van de berijder vereist om precies binnen die grenzen te blijven. De zogenaamde „powerband” ligt bij de 50 cc Tohatsu tussen de 12.300 en de 14.000 toeren/min.
De vonken worden verzorgd (en dat zijn er heel wat bij 14.000 toeren) door een 12-volts accu-installatie.
Aan de linkerkant van het blok bevindt zich de droge platenkoppeling, die zich ondanks het feit, dat de koppeling vaak iets moet slippen om in het goede toerengebied te blijven, uitstekend blijkt te houden. Hij bestaat uit vier stalen platen met daartussen drie duraluminiumplaten met opgeplakte voering. De primaire overbrenging vindt plaats door tandwielen (overbrengingsverhouding 1:3,778).
Door toepassing van aluminium onderdelen heeft men het gewicht bijzonder laag weten te houden, namelijk op slechts 56,5 kg compleet met stroomlijn. Ook het feit dat het blok geheel uit een magnesiumlegering bestaat, zal daar waarschijnlijk zijn steentje toe bijdragen. De gewichtsbesparing werd zelfs zo ver doorgevoerd, dat in de aluminium grondplaat van de buddyseat gaten werden geboord. . .
Tot besluit nog iets over de gearing, Vanzelfsprekend moet deze telkens aan de omstandigheden en de aard van een circuit aangepast worden. Voor dit doel heeft men de beschikking over een serie achterkettingwielen met een tandenaantal variërend van 34 tot 40. Een absolute topsnelheid is natuurlijk moeilijk te geven, omdat deze van veel factoren afhankelijk is. Toch willen wij niet nalaten een getal te noemen. Onder gunstige omstandigheden werd met een gearing van 13 tanden vóór en 37 achter een top gemeten van 157 km/uur, een snelheid die het achter op de buddyseat geschilderde Japanse woord voor de afscheidsgroet „dáág” rechtvaardigt.
J.C. V.
Technische gegevens
MOTOR:
Tweecilinder tweetakt. Boring 31 mm, slag 33 mm, cilinderinhoud 49,9 cc.
Maximum motorvermogen 10,5 pk bij 14000 toeren/ min.
Mengsmering, krukas wordt apart gesmeerd door oliepomp,
Carburatie door twee Dell'Orto UA 16 S valstroomcarburateurs.
12-volts accuontsteking.
TRANSMISSIE:
Meervoudige droge platenkoppeling.
Zes-versnellingsbak met voetschakeling.
Primaire overbrenging door tandwielen, overbrengingsverhouding 3,798 : 1.
Overbrengingsverhouding in de 1e t/m de 6e versnelling: 2,265-1,778-1,500-1,333-1,173-1,042 : 1.
RIJWIELGEDEELTE:
Orthodox buizenframe. Telescoop voorvork met hydraulische demping, scharnierende achtervork met hydraulisch gedempte veerelementen. De veerelementen zijn instelbaar.
Dubbel uitgevoerde voorrem, enkelvoudige achterrem.
AFMETINGEN EN GEWICHT:
Lengte 169 cm, hoogte 100 cm, wielbasis 112 cm, grondspeling 16 cm. Stuuruitslag naar
beide zijden 21 graden, hydraulische stuurdemper op de
vork. Gewicht met stroomlijn 56,5 kg. Bandenmaat voor
200 x 18, achter 225 x 18 inch. Inhoud benzinetank 10 liter;
inhoud oliereservoir 0,3 liter.
IMPORT:
Motorhandel Meierdres,
Vierwindenstraat 24,
Breda.
Telef. 01600-38643.