1974 (juli), WK wegrace, standen en technieken

Wegrace artikelen en informatie
Plaats reactie
Bericht
Auteur
Gebruikersavatar
Maarten
Beheerder
Berichten: 9743
Lid geworden op: 01 sep 2002, 09:13
Locatie: Den Haag, Nederland
Gegeven waarderingen: 812 keren
Ontvangen waarderingen: 413 keren
Contacteer:

1974 (juli), WK wegrace, standen en technieken

#1 Bericht door Maarten » 11 jun 2019, 19:41

1974, WK wegrace, standen en technieken


Bron: Moto 73, 26-07-1974
Tekst: Coen Verburg
Foto's: Jan Heese en Coen Verburg

Scan: peter G


Afbeelding


Afbeelding
Jan Bruins op Jamathi


Afbeelding
Henk van Kessel op Kreidler van Veen


Foto's boven: Teuvo Länsivuori, Giacomo Agostini, Patrick Pons, Jan Bruins

Het wegrace Grand Prix seizoen verloopt dit jaar spannender dan de gebeurtenissen aan het begin van dit seizoen deden vermoeden.
Het begon in de wintermaanden met de veelbesproken overstap van Giacomo Agostini van het MV-kamp naar het Yamaha-kamp, een stap die insiders nogal verbaasde, in de eerste plaats, omdat Agostini nauwelijks enige tweetakt ervaring had, en in de tweede plaats, omdat de Yamaha TZ-racers zich in de zware klasse nog volledig moesten bewijzen. Daarna volgden de rijdersstaking op de Nürburgring — insiders geloven, dat naast veiligheid ook bij-komende factoren als de slechte accommodatie, de kou, de mist, de vroege trainingsuren, een even belangrijke rol gespeeld hebben —en de rijders-boycot van de Engelse T.T. Kortom allemaal factoren, die normaal gesproken geen positieve bijdrage aan het WK zouden kunnen leveren, maar ziet, wat gebeurt? Juist dankzij al deze gebeurtenissen en de hernieuwde interesse van Suzuki en Derbi, zijn de wereldkampioenschappen wegrace als herboren. Zoals de zaken er nu voorstaan, lijkt het erop, dat de wereldtitels pas in de laatste Grands Prix vergeven zullen worden en dat is mooier, dan we ons hadden kunnen wensen.

Foto's onder: Ter vergelijking Grassetti's eigenbouw racer en de originele fabrieks MZ, zoals we deze Francorchamps zagen. Zijn er uiterlijk al veel overeenkomsten te ontdekken, innerlijk zal de Grassetti tweetakt twin wel helemaal gelijk zijn.


door Coen Verburg
foto's Jan Heese en Coen Verburg



50 cc klasse: Van Veen Kreidler niet superieur

Na probleemloze overwinningen van onze nationale favoriet Henk van Kessel in Frankrijk en Italië, leek de Van Veen Kreldler coureur regel-recht op de titel af te gaan, totdat — nota bene in ons eigen Assen — Herbert Rittberger roet in het eten kwam strooien, terwijl in Francorchamps de uitgekookte veteraan Gerhard Thurow met de kostbare 15 punten aan de haal ging.


Afbeelding


Foto's boven: Phil Read, Franco Bonera, Phil Read, Barry Sheene
Foto's onder: Henk van Kessel, Schwärzel/Kleis, Enders/Engelhardt, Steinhausen /Huber


Opmerkelijk is, dat sedert de opzienbarende zege van Paul Lodewijkx in 1968 geen Nederlander meer kans gezien heeft de T.T. in Assen te winnen ondanks het feit dat wij de 50 cc klasse toch min of meer dicteren en bij de Fa. Van Veen gelooft men nu zo langzamerhand in het noodlot...

Wel, het noodlot voor Van Veen is ontwikkelingstechnicus Jorg MölIer, de ex-Kreidler werknemer en thans de grote snelmaker bij Morbidelli. Jorg Möller is de man, die Gerhard Thurow in de wintermaanden de nodige adviezen heeft gegeven om, zoals Jorg dat in Assen letterlijk tegen ons zei, „in de 50 cc voor wat concurrentie te zorgen!" Het gevolg is, dat de machines van Thurow en Rittberger even snel — in Assen en Francorchamps zelfs iets sneller! — zijn als de Van Veen Kreidler. In de raceafdeling van Van Veen zit men nu met het probleem om dat beetje er bij te vinden, dat nodig is, want met sturen alleen kan Henk het niet goed maken. Na Francorchamps volgen nog vijf Grands Prix en Henk van Kessel is dan ook lang niet zeker van de titel, hoewel de zaak voor onze Nederlandse favoriet nu ook weer niet al te alarmerend is. Van de in totaal 10 Grand Prix wedstrijden tellen namelijk de zes beste resultaten en dat heeft als konsekwentie, dat Henk er op dit moment redelijk gunstig voorstaat. De 50 cc zeges kwamen in Duitsland, Assen en Francorchamps namelijk bij drie verschillende kandidaten terecht, van wie alleen Rittberger nog op meerdere resultaten kan bogen (zie stand). Met twee overwinningen en twee tweede plaatsen heeft Henk dus veruit de beste papieren en alleen door verder zo'n beetje alles te winnen kunnen anderen hem nog bedreigen, aannemende, dat Henk voortgaat met hoge plaatsen te scoren. Wellicht brengt Zweden hem alweer een stuk dichter bij de wereldtitel, een vraag, die wij op het moment dat we deze regels schrijven nog niet kunnen beantwoorden (elders in dit nummer kunt u dit zelf lezen, want wij konden nog juist voor het afsluiten van dit nummer de uitslag van Zweden meenemen). Na Zweden volgen nog de Grands Prix van Finland, Tsjechoslowakije, Joegoslavië en Spanje. De strijd om de wereldtitel wordt in de 50 cc dus zeker. niet zonder slag of stoot beslist, zoals aanvankelijk verwacht werd. Thurow en Rittberger kunnen voor concurrentie zorgen, terwijl wellicht ook Jamathi in de loop van het seizoen nog wat beter beslagen ten ijs zal komen. Op de proefbank heeft men tenslotte 2 pk meer dan vorig jaar, maar om niet geheel duidelijke redenen, komt het er niet uit. Het vermogen van de winnende machines ligt op een niveau van circa 18,5 pk bij 17.000 tpm. Blijkens de recordronde van Van Kessel op Francorchamps - waar hoofdzakelijk de pk's van doorslaggevende aard zijn -- is de Van Veen Kreidler zeker niet langzamer geworden, maar het lijkt erop, dat de concurrentie net dat kleine beetje erbij gekregen heeft, dat voldoende is om te winnen. Puur technisch gezien is de 50 cc klasse nog steeds het verst in ontwikkeling, hetgeen ook moge blijken uit het racegemiddelde van Thurow op Francorchamps met een gemiddelde snelheid van 161.491 km/uur en de snelste ronde van Henk van Kessel met 162.744 km/ uur. Een en ander betekent, dat de topsnelheid van deze 50 cc-ers op het puur snelle Francochamps rond de 195 km/uur moet liggen!

125 cc: wie van de drie?

In de 125 cc klasse kunnen we met recht in TV-termen spreken.
Wie van de drie wordt het? Kent Andersson, de huidige wereldkampioen, teamgenoot Bruno Kneubühler of het Spaanse pepertje Angel Nieto? In deze klasse zijn tot dusver 6 G.P.'s verreden en er volgen er nog vier, met name Zweden, Tsjechoslowakije, Joegoslavië en Spanje. Ook in deze klasse zijn de 6 beste resultaten beslissend en als we dan in de voorlopige ranglijst duiken, dan wordt duidelijk, dat de strijd om de titel uitsluitend tussen voornoemd trio zal gaan. Kent Andersson staat er met twee overwinningen, twee tweede plaatsen en een derde plaats het beste voor, maar met nog vier races voor de boeg hebben ook Nieto en Kneubühler gezien hun huidige scores uitstekende kansen, hoewel voor Angel als voor Bruno geldt, dat de pechduivel niet al te veel roet in het eten mag gooien, omdat men anders niet aan 6 resultaten kan komen. Met het huidige systeem van puntentelling - de 1e t/m de 10e plaats levert respectievelijk 15-12-10-8-6-5-4-3-2-1 punten op — zal het zonder verdere uitleg duidelijk zijn, dat voor de titelstrijd in dit stadium uitsluitend eerste en tweede plaatsen van doorslaggevende aard zijn. Alles wat daaronder zit zet te weinig zoden, of punten zo u wilt, aan de dijk.
Qua prestaties kunnen de Yamaha twins van Kent en Bruno en de Derbi twin van Angel als elkaars gelijke beschouwd worden. In top-

Foto: De 125 cc Derbi twin is identiek aan de 1972 wereldkampioenschap machine, al zijn er wel wat meer pk's ingekomen. Topvermogen 40 pk bij 17.000 tpm. De vloeistof gekoelde motor heeft twee roterende inlaten, dit in tegenstelling tot de zuigergestuurde Yamaha twin.


Afbeelding


banden-variaties

De tijd dat Dunlop de alleenheerschappij voerde lijkt voorgoed voorbij, want vooral in de lichtere klassen heeft Michelin een flink deel van de markt overgenomen. De foto linksboven toont de door Andersson en Kneubühler gebruikte 125 cc Michelin band. Daarnaast staat John Dodds enig vijlwerk op een nieuwe Michelin voor zijn 250-350 Yamaha's te plegen (nieuwe banden worden ruw gemaakt, zodat zij direct optimale grip leveren). De derde foto toont Franco Bonera bezig met het monteren van een spaakwiel met nieuw type Michelin voorband (lengteril profiel), terwijl in Assen (links) ook geëxperimenteerd werd met slicks (volledig profielloze banden). Rechts Ago tenslotte bij het achterwiel van zijn nieuwe lichtgewicht Yamaha (20 kg lichter dan het voorgaande type!) met als achterband de Dunlop Racing 200.


STANDEN WERELDKAMPIOENSCHAPPEN WEGRACE NA FRANCORCHAMPS

50 CC (totaal 10 Grands Prix, 6 beste resultaten tellend}
1. Henk van Kessel 15+15+12+ 12 = 54 p.
2. Rudolf Kunz 12+ 8+10 = 30 p.
3. Jan Bruins 1+12+10+ 4 =27p.
4. Herbert Rittberger 8+15+ 3 = 26 p.
5. Otello Buscherini 10 + 10 = 20 p.
6. Ulrich Graf 5+ 8+ 4+ 1 = 18 p.
7. Ingo Emmerlich 15 = 15 p.
7. Gerhard Thurow 15 = 15 p.

Nog te verrijden: Zweden, Finland, Tsjechoslowakije, Joegoslavië, Spanje.

Plaats reactie