Bron: Moto 73, Nr. 9, 03-05-1974
Tekst: Erich Winter
Foto's: Jan Heese
Scan: peter G
Kopfoto: Start zijspanklasse met o.a.: 6. Steinhausen, 1. Enders, 5. Gawley, 16. Biland.
Het schijnt, dat het noodlot wilde, dat de motorsport tijdens de GP van Italië, ditmaal verreden op de Autodrome van Imola, opnieuw op weinig verheffende wijze in het nieuws kwam.
Samen met dit motorfestijn vond nl. in het nabijgelegen Faenza een buitengewone zitting plaats van de Wegrace Commissie van de FIM, waarvan ook onze landgenoot Jaap Timmer deel uitmaakt, alsmede van het overkoepelend orgaan van deze organisatie, gemakshalve Bureau Centrale genaamd.
Deze zitting was belegd naar aanleiding van de gebeurtenissen op de Nürburgring, waarbij het aanzien van de motorsport en haar gehele aanhang een geduchte deuk had gekregen.
Terecht beschouwde men in de FIM deze zaak als zo ernstig, dat men snel handelen geboden vond. Dat, als snel handelen in overhaast omslaat, de besluiten wel eens verrassend kunnen zijn, was in de week ervoor al gebleken, toen de Duitse Sportcommissie de bij de Nürburgring-rel betrokken coureurs rijdend onder een Duitse licentie een schorsing voor één wedstrijd — die te Imola — oplegde. Vandaar dat veel bekende namen als Braun, Dodds, Minhoff in Italië niet aan de start stonden.
De beslissing van het Bureau Central, die tijdens een persconferentie in Imola op zaterdag werd bekendgemaakt, bevatte de volgende hoofdpunten:
a) de organisatie van de GP van Duitsland krijgt een boete opgelegd van Sfr. 20.000,—, die ten goede komt aan het rijdersfonds van de FIM;
b) de wedstrijdleider van de Nürburgring, Kurt Bosch, die in de F I M-wegracecommissie vice-president is, wordt op 31 december 1974 uit alle functies in deze organisatie ontheven;
c) een reprimande wordt het deel van de FIM-steward, Alfred Hartmann, daar hij heeft verzuimd tijdig te berichten, dat hij door ziekte was verhinderd te verschijnen en waardoor niet tijdig in deze vacature kon worden voorzien;
d) eveneens een reprimande komt toe aan de Int. Jury, die er niet op heeft toegezien, dat de wedstrijd geheel overeenkomstig de geldende reglementen van de FIM werd gehouden;
e) tenslotte vermeldt het communiqué als straf voor de rijders, die zich bij voorbaat reeds aan de regels hadden onttrokken, dat de wedstrijdresultaten — in tegenstelling tot een eerder gedaan voorstel —normaal zullen worden gewaardeerd voor het wereldkampioenschap.
Foto: Zo zag het gevecht er in de beginfase uit: Ago-Bonera-Sheene. En zo nadat Sheene plat gegaan was: Bonera aan het wiel van de grootmeester!
Foto: Ago ontroostbaar nadat hij in de 500 race in de voorlaatste ronde zonder benzine kwam te staan. De spanning en emotie ontaardden in een verlossende huilbui.
Het opvallende in dit communiqué is datgene wat er niet instaat, nl. de bestraffing van — of indien men hiertoe niet de mogelijkheid aanwezig zag tenminste een duidelijke waarschuwing aan — de ware schuldigen van deze hele onverwikkelijke situatie. Ik heb reeds verleden jaar een paar maal gesignaleerd, dat deze lieden er aardig in schijnen te slagen buiten schot te blijven en zelfs bij de FIM niet in het oog te lopen. Hun doelstellingen zijn slechts weinigen bekend, doch voor die paar, die het duidelijk is, lijdt het geen twijfel, dat deze benadering tot de totale chaos in de motorsport zal kunnen leiden. Het is een kwalijke zaak, dat rijders hiervoor als pionnen dienen, blijkbaar zonder zichzelf daarvan bewust te zijn. Zodra onze documentatie hierover wat meer houvast biedt, zal ik graag nog eens nader op al deze zaken ingaan. Het is in aller belang, dat er geen dingen meer plaatsvinden, zoals op de Nurburgring, waardoor niet alleen de enthousiaste — vaak van heinde en ver aangereisde — sport-aanhangers geschaad worden, doch de wedstrijdsport zelve ook te gronde gericht wordt. Hierbij moeten we niet vergeten de inzet te tellen van de vaak vele honderden medewerkers van een organisatie, die met alle kracht proberen „hun" evenement door het geven van hun beste krachten eraan, tot een succes te maken. Men verwijt mij wel eens, dat ik te zeer het standje van de H.H. organisatoren verdedig, doch diè rijders, die uit eigen ervaring kunnen oordelen, kunnen het tegendeel bevestigen. Men zal moeten toegeven, dat met inbegrip van alle gemaakte fouten, de organisatie van de GP van Italië opnieuw het bewijs leverde, dat de bezielende leiding van één man, in dit geval wedstrijdleider Francesco Costa, een heel evenement kan dragen. Deze man, die met zijn hele familie en via de motorclub Saterno al jarenlang met de motorsport is geëngageerd, verdiende niet, dat zijn race bijna om zeep geholpen werd door omstandigheden, waaraan hij part noch deel had. Als men daarnaast de middelen in ogenschouw neemt waarvan sommige lieden zich bedienen, gelooft men soms zelf niet, dat dit alles mogelijk is. (bedoeld wordt het protest van MV tegen het inkorten van de 500 cc race tot 31 ronden omdat dit gedaan zou zijn om Yamaha te bevoordelen; zie verderop in dit verslag -red.) Als een uiterst gevoelige klap voor de internationale wegracesport mogen wij in dit opzicht het feit zien, dat tijdens één van deze vergaderingen Bert Schneider, de Oostenrijkse president van de Wegrace-Commissie van de FIM, van wie u in het vorige nummer een interview kon lezen, zijn functie neerlegde. De wedstrijden zelf, zowel als de daaraan voorafgaande trainingen, verliepen evenwel volgens plan en waren, mede door de enorme toeschouwerstoeloop bij tropische temperaturen een enorm succes voor de motorsport. Voorzichtige doch betrouwbare schattingen wezen in de richting van plm. 120.000 toeschouwers.
50 cc klasse voor Van Kessel
Nadat hij zich in de trainingen op vrijdag en zaterdag al duidelijk snelIer had betoond dan zijn belagers Bruins, Buscherini en Dorflinger ging Henk van Kessel vanaf de start van de 50 cc race onmiddellijk aan de leiding. Hij legde hierbij een overmacht aan de dag, die niet was mis te verstaan en waarmee hij regelrecht op de wereldtitel lijkt af te stevenen. Hopelijk blijft hij voor pech gespaard, want door zijn serieuze inzet en zijn rijkwaliteiten onderscheidt hij zich duidelijk van zijn concurrenten.
De eerste fase van de wedstrijd gaf een stevige knokpartij te zien tussen Bruins, Dorflinger en Graf, waarin zich na ongeveer 5 ronden ook de zeer slecht gestarte Buscherini kwam mengen. Na wat wisselingen voorzag hij zich van een tweede plaats ten koste van Jan Bruins, terwijl Dorflinger wat terugviel.
Na nog 3 ronden ontbrak deze zelfs helemaal en het bleek, dat hij een beetje ongelukkig was gevallen, waardoor hij een beenbreuk opliep op bijna identieke wijze als Bartol vorig jaar in Assen. Graf en Huberts schoven hierdoor een plaatsje op en Buscherini moest toch weer zijn tweede plaats aan Jan Bruins afstaan. Een welverdiend succes dus ook voor alle Jamathi-mannen, hetgeen duidelijk van het gezicht van Jan Thiel was af te lezen. Een nieuw gezicht in de wereldkampioenschapscompetitie was de Belg Van Zeebroek, die we alleen nog maar in Francorchamps aan het werk zagen. Gezien zijn materieel en de verzorging daarvan èn zijn hele benadering zullen we deze man zeker nog grote prestaties zien leveren.
Foto: In de 125 cc ditmaal Nieto een trapje hoger dan wereldkampioen Kent Andersson.
In de training voor de 125 cc klasse was Henk van Kessel ook snel, want hij stond bij de eerste vijf met maar 5 seconden achterstand op Nieto op de fabrieks-Derbi.
Bij de start kwamen allen redelijk goed weg, doch bij de eerste doorkomst ontbrak Kent Andersson door een val aan de kop, waar eigenlijk iedereen hem verwacht had.
De Spanjaard had de kop genomen, op de hielen gezeten door Bruno Kneubuhler, die in de training nogal wat problemen met zijn machines had gehad. De afstelling van de huidige machines vraagt dan ook wel de uiterste precisie en als het weer op de race-dag iets anders is dan in de training kan het zijn, dat alles weer in de war is. Van Kessel stormde op een prachtige derde plaats achter de beide kemphanen aan en dat bleef zo tot in de zesde ronde. De Bridgestone vond het toen welletjes, waardoor opnieuw een wedstrijd verloren ging. Kent Andersson was uit de start-ronde als laatste met een slecht lopende motor teruggekomen en leek kansloos. Doch naarmate de race vorderde, begon zijn motor gezonder en sneller te lopen en halverwege de wedstrijd kreeg hij zowaar Bruno Kneubuhler in zicht.
Foto: Start 500 cc race: Op kop Read (3), Palomo (35), Lansivuori (2), Nelson (9), Bonera (4), Ago (1) en Gallina (20).
Foto: Winst voor Henk van Kessel in de 50, pech voor hem in de 125 cc race.
Deze weerde zich uitstekend en Kent scheen geen kans te hebben, tot Bruno's motor plotseling langzamer werd en tenslotte helemaal niet meer op 2 cilinders wilde lopen. Hijzelf dacht, dat er zuigerveren gesmolten waren. Hierdoor moest hij op ongeveer driekwart van de race nog opgeven en verdiende hij geen wereldkampioenschapspunten, waardoor hij nu wel erg ver achterop geraakt is. Kent verstevigde zijn koppositie op de ranglijst opnieuw aanmerkelijk. Achter hem eindigde Paolo Bianchi op een Minarelli, die vast en zeker naast de vroegere fabrieks-Suzuki van Barry Sheene in de wieg heeft gelegen. Doordat een groepje rijders met één of meer ronden achterstand te vroeg werd afgevlagd, konden Tchernine en Zemsauer niet op resp. de 4e en 5e plaats worden geklasseerd. Onbegrijpelijk dat hiertegen niemand protesteerde, want zonder dat werden de resultaten officieel zoals ze door de tijdwaarneming werden afgegeven.
De kwartliter-klasse, die dit jaar nog maar nauwelijks aan bod is gekomen, kon geacht worden heel veel spanning te bieden.
Op de eerste startrij werden de fabrieks-H.D.'s van Rougerie en Villa gescheiden door de (semi-privé) Yamaha van Patrick Pons uit Frankrijk, op de voet gevolgd door Fosco Giansanti, Kneubuhler en Andersson, allen met heel geringe verschillen. In de wedstrijd liet Walter Villa de anderen echter geen enkele kans en nam resoluut de kop, waarbij hij vrijwel de gehele race onbedreigd aan de leiding ging. Rougerie had een uitzonderlijk slechte start, ging de een na de ander voorbij en het zag ernaar uit, dat hij voldoende over had om bij de kop te komen. Doch opnieuw sloeg het noodlot toe en na een pitstop te hebben gemaakt moest hij na 21 ronden de strijd helemaal staken. Kneubuhler's machine — hoewel duidelijk geen partij voor de H.D.'s —bleef nu wel heel en Bruno maakte geen fouten, zodat hij op een welverdiende tweede plaats eindigde. Patrick Pons, de nieuwe Italiaanse ster Gianni Proni en Kent Andersson maakten het eerste vijftal vol. Pons echter na meer dan de helft van de race met een gescheurde. expansiepijp te hebben gereden. En dat is niet gunstig voor een hoog vermogen.
350 cc: geen MV's!
Bij de 350-motoren betreurde een-ieder het ontbreken van de MV's, doch men schijnt definitief de hoop te hebben opgegeven om nog dit jaar een rol van betekenis te kunnen spelen in deze klasse. Men heeft weliswaar gezegd nogmaals met een nieuwe 350 te zullen komen, doch de overtuigingskracht ontbrak aan die mededeling. Hoewel Länsivuori de snelste trainingstijd op zijn naam had gebracht, kon hij geen rol van betekenis vervullen, omdat vanaf de vierde ronde zijn versnellingsbak problemen gaf, terwijl hij op de derde plaats lag achter kopman Rougerie en Ago. Deze had niet veel moeite om, nadat Länsivuori was uitgevallen, Rougerie te passeren en eenzaam zijn rondjes te draaien. De machine, waar hij in het voorseizoen helemaal niet mee overweg scheen te kunnen, ligt hem toch blijkbaar bijzonder goed. Opnieuw een openbaring was het rijden van Mario Lege, die over een verduiveld rappe Yamaha beschikt en daarmee Rougerie naar de derde plaats verwees. Deze had vlak achter zich Walter Villa, zodat H.D. race-manager Gilberto Milani beslist tevreden kon zijn. Chas Mortimer maakte na een regelmatig gereden race het eerste vijftal compleet. Bourgeois moest na een vreemdsoortige val in het ziekenhuis worden verpleegd en hoewel de eerste berichten niet best waren, bleek het achteraf nog bijzonder mee te vallen en mag hij binnenkort naar huis worden vervoerd.
Foto: Walter Villa werd de grote man bij de kwartliters. Hier lapt hij met de H-D de Fin Matti Salonen.
Foto: Het zegevierende trio uit de 250: v.l.n.r. KneubuhIer, Villa, Pons.
500 cc: MV-protesten
Vóór de 500 cc wedstrijd van start ging waren er al heel wat discussies geweest over het feit, dat deze was ingekort in verband met de anders noodzakelijke tankstop en het ontbreken van de nodige voorzieningen hiervoor.
Op dit besluit was door MV gereageerd met de verklaring, dat als dit besluit werd gehandhaafd zij zich uit de wedstrijd zouden terugtrekken. Doordat hierover 's morgens een publicatie in de Italiaanse pers was verschenen was de stemming onder het publiek duidelijk merkbaar tegen de organisatoren. Deze besloten hierop de wedstrijd toch de volle 36 ronden te laten duren (183,600 km), waardoor diverse rijders zouden moeten tanken. Van de snelste drie — Ago, Bonera en Bead — lagen de trainingstijden opnieuw héél dicht bij elkaar en dit beloofde dus wel wat te worden! Na de start nam Sheene onmiddellijk de leiding en hield die vast tot het ingaan van de derde ronde. Bonera, die in een bijzonder goede vorm verkeert, nam toen de kop over en scheen op rozen te zitten, want Agostini was weer niet vlot van start gekomen. In de achtste ronde nam hij echter al Sheene's tweede plaats over en na 12 ronden vond hij kennelijk, dat Franco voldoende vrij baan had gehad en nam de leiding over.
Foto: Met een 2e plaats bewees Jamathi weer op de goede weg te zijn.
Foto: Techniek om van te smullen: Ago's razendsnelle 350 cc fabrieks Yamaha. Aan de zijdeksels en het frame is duidelijk te zien dat het een aanmerkelijk andere machine is dan de TZ-350 productieracer.
Het kopdrietal zette er nogal stevig de sokken in, want de een na de ander brak het 500 cc record van dit circuit ... Dit gebeurde in de 19e ronde, toen zij gedrieën het record van Kenny Roberts met een 700-Yamaha (2.00,0) verbraken en 1.59,9 draaiden. Direct daarop viel Sheene in de chicane voor de start- en finishlijn en liep een dubbele beenbreuk op. Dit beïnvloedde de strijdenden aan de kop nauwelijks, omdat die vrolijk verder gingen met recordronden te draaien, totdat Agostini zich vanaf de 26e ronde duidelijk ging losmaken van Bonera.
Read had toen al meer dan 35 sec. achterstand op derde man Länsivuori en ruim een minuut op Ago. Toen de kop de voorlaatste ronde inging leek voor eenieder de wedstrijd bekeken, tot Giacomo net na de startlijn zonder benzine kwam te staan en daarmee een zeker lijkende zege verspeelde. Indien men tot tanken had besloten, was de eerste plaats wel weg geweest, doch men had dan op safe gezeten voor de 2e plaats en de daarbij behorende punten kunnen incasseren. Het besluit om dit niet te doen hield bovendien het bewust genomen risico in van een vastloper, wat de beslissing voor mij nog alleen maar onbegrijpelijker maakt.
Read eindigde daardoor toch nog als derde met bijna driekwart minuut achterstand op Lansivuori en ontkwam maar nèt aan een ronde achterstand. Adu Celso Santos, die lange tijd de 5e plaats had ingenomen, zag door een plotseling blokkerende motor zijn kansen in rook opgaan en kwam er met een behoorlijk geschaafde arm gelukkig nog goed af!
De wedstrijd der zijspannen, waarvoor zich 20 equipes aan de startstreep opstelden, vond plaats onder iets gematigder temperaturen dan we de hele dag hadden meegemaakt. Schwërzel/Kleis, die inmiddels zonder enig voorbehoud tot de wereldklasse kunnen worden gerekend, namen onverwijld de leiding, gevolgd door Steinhausen/Scheurer, Enders/ Engelhardt en de jonge Zwitsers Rolf Biland/Ferdi Freiburghaus. Op zeker ogenblik ging Enders Schwarzel voorbij, doch deze kroop wijselijk in diens slipstream en hield de spanning erin.
Halfweg de race leek Enders een beslissing te forceren, doch Schwarzel gaf geen krimp en bij het ingaan van de voorlaatste ronde had hij de afstand al wat gereduceerd om in de beslissende fase te kunnen toeslaan.
Foto: De 350 cc Harley Davidson fabrieks-racer.
Helaas voor hem zag hij de overwinning door het breken van de aandrijfriem van zijn roterende inlaatschijf in rook vervliegen en kon Enders zonder verdere tegenstand de zege grijpen. Rolf Steinhausen moest door onvoldoende remwerking Biland laten voorbijgaan, doch behaalde een verdiende 3e plaats voor Sigi Schauzu, die nu wel een zeer comfortabele voorsprong in het klassement heeft opgebouwd en dan moet de TT op het eiland Man nog komen! Heinz Luthringshauser/Herman Hahn hadden op de vijfde plaats al een ronde achterstand opgelopen. Alles bij elkaar een gedenkwaardig weekeinde en mooie wedstrijden. Imola 1974 kon in vele opzichten wel eens beslissend zijn geweest!!
50 cc (12 ronden is 61:100 km) :
1. H. van Kessel, Nederland, Kreidler, 30.38,7 is 119.823 km/uur;
2. J. Bruins, Nederland, Jamathi, 31.21,9 is 117.073 km/uur;
3. O. Buscherini, Italie, Malanca, 31.26,5 is 116.787 km/uur;
4. U. Graff, Zwitserland, Kreidler, 31.43,4;
5. J. Huberts, Nederland, Kreidler, 32.08,7;
6. C. Lusuardi, ltaliä, Villa; 7.
J. Van Zeebroek, Belgie, Kreidler;
8. W. Werner, Oostenrijk, Kreidler;
9. C. Guerrini, Italie, Ringhini;
10. H. Bartot, Oostenrijk, Kreidler.
Snelste ronde: Henk van Kessel, 2.31,5 is 121.188 km/uur.
125 cc (20 ronden is 102 km) :
1. Nieto, Spanje, Derbi, 45.32,4 is 134.387 km/uur;
2. Andersson, Zweden, Yamaha, 46.49,8 is 130.685 km/uur;
3. Bianchi, Italie, Minarelli, 49.42,5 is 123.118 km/ uur;
4. M. Salonen, Finland, Yamaha;
5. Viselli, Italie, Harley-Davidson;
6. Pero, ltehä, Carom;
7. Lazzarini, Italiä, Piovaticci;
8. Richetti, Italie, Italjet;
9. Weiss, Oostenrijk, Yamaha;
10. Zanetti, Italiä, DRS.
Snelste ronde: Angel Nieto, 2.14,2 is 136.810 km/uur.
250 cc (25 ronden is 127.500 km) :
1. Walter Villa, Italie, Harley-Davidson, 52.55,7 is 144.535 km/uur;
2. Kneubühler, Zwitserland, Yamaha, 53.39,9 is 142.551 km/uur;
3. Pons, Frankrijk, Yamaha, 53.59,1 is 141.706 km/uur;
4. Proni, Italie, Yamaha, 54.31,7;
5. Andersson, Zweden, Yamaha, 54.32,4;
6. Torracca, Italie, Yamaha;
7. Chevallier, Frankrijk, Yamaha;
8. Salonen, Finland, Yamaha;
9. Muhlebach, Zwitserland, Yamaha;
10. Boinet, Frankrijk, Yamaha.
Snelste ronde: Walter Villa, 2.04,6 is 147.351 km/uur.
350 cc (30 ronden is 153 km) :
1. Agostini, Italië, Yamaha, 1.02.17,8 is 147.359 km/uur;
2. Lega, Italië, Yamaha, 1.03 is 145.714 km/uur;
3. Rougerie, Frankrijk, H-Davidson, 1.03.10,7 is 145.306 km/uur;
4. W. Villa, Italië, H-Davidson, 1.03.12,5;
5. Mortimer, Engeland, Yamaha, 1.03.39,0;
6. Proni, Italië, Yamaha;
7. Elementi, Italië, Yamaha;
8. Giger, Zwitserland, Yamaha;
9. Celso Santos, Brazilië, Yamaha;
10. Chevallier, Frankrijk, Yamaha.
Snelste ronde: Giacomo Agostini, 2.02,6 is 149.755 km/uur.
500 cc (36 ronden is 185.600 km) :
1. Bonera, Italië, MV, 1.12.27,2 is 152.042 km/uur;
2. Länsivuori, Finland, Yamaha, 1.13.52,9 is 149.103 km/uur;
3. Read, Engeland, MV, 1.14.31,2 is 147.826 km/uur;
4. Findlay, Australië, Suzuki;
5. Gallina, Italië, Yamaha;
6. Alex George, Engeland, Yamaha;
7. Giger, Zwitserland, Yamaha;
8. Nelson, Engeland, Yamaha;
9. Leon, Frankrijk, Kawasaki.
Snelste ronde: Giacomo Agostini, 1.58,3 is 155.198 km/uur (nieuw record).
Zijspannen (20 ronden is 102 km) :
1. Enders/Engelhardt, Duitsland, HBM, 45.45,9 is 133.726 km/ uur;
2. Biland/Freiburghaus, Zwitserland, CAT, 45.53,6 is 133.352 km/uur;
3. Steinhausen/Scheurer, Duitsland, König, 46.11,7 is 132.481 km/uur;
4. Schauzu/Kalauch, Duitsland, BMW, 46.53,5 is 130.513 km/ uur;
5. Luthringshauser/Hahn, Duitsland, BMW, 46.26,5;
6. Wegener/Jacobson, Duitsland/Engeland, BMW, 46.51,5;
7. Hubacher/Huber, Zwitserland, Yamaha, 46.52,9;
8. Haller/Haselbeck, Duitsland, BMW, 46.54,0;
9. Schons/Lauterbach, Duitsland, BMW, 47.58,8;
10. 011earo/Gisinto, italië, Suzuki, 46.05,1.
STAND WERELDKAMPIOENSCHAPPEN WEGRACE
50 cc klasse:
1. Henk van Kessel, Van Veen-Kreidler, 30 punten;
2. Otello Buscherini, Malanca, 20 p.;
3. Ingo Emmerlich, Kreidler, 15 p.;
4. Ulrich Graf en Jan Bruins, resp. Kreidler en Jamathi,-beiden 13 p.
125 cc klasse:
1. Kent Andersson, Yamaha, 42 punten;
2. Angel Nieto, Derbi, 27 p.;
3. Otello Buscherini, Malanca, 20 p.;
4. Fritz Reitmaier, Maico, 15 p.;
5. Tierry Tchernine (Yamaha), Wolfgang Rubel (Maico) en Bruno Kneubühler (Yamaha), allen 12 p.
250 cc klasse:
1. Walter Villa (Yamaha) en Helmut Kassner (Yamaha), beiden, 15 punten;
3. Bruno Kneubühler en Horst Lachfeld, Yamaha, 12 p.;
5. Pattrick Pons en Harry Hoffman, Yamaha, beiden 10 punten.
350 cc klasse:
1. Giacomo Agostini, Yamaha, 45 punten;
2. Michel Rougerie, Harley-Davidson, 22 p.;
3. Charles Mortimer, Yamaha, 18 p.;
4. Pattrick Pons, Yamaha, 16 p.;
5. Helmut Kassner, Yamaha, 15 p.
500 cc klasse:
1. Franco Bonera, MV, 37 punten;
2. Phil Read, MV, 25 p.;
3. Barry Sheene, Suzuki, 22 p.;
4. Jack Findlay, Suzuki, 16 p.;
5. Giacomo Agostini en Edmund Czihak, Yamaha, beiden 15 p.
Zijspannen:
1. Siegfried Schauzu/Wolfgang Kalauch, BMW, 48 punten;
2. Schwärzel/Kleis, König, 39 p.;
3. Enders/Engelhardt, Busch-BMW, 25 p.;
4. Luthringshauser/Hahn, BMW, 21 p.;
5. Kurth/Rowe, Cat, 15 p.