1973-05-20, GP Italië, Monza - Ontluistering!

Wegrace artikelen en informatie
Plaats reactie
Bericht
Auteur
Gebruikersavatar
Maarten
Beheerder
Berichten: 9743
Lid geworden op: 01 sep 2002, 09:13
Locatie: Den Haag, Nederland
Gegeven waarderingen: 813 keren
Ontvangen waarderingen: 413 keren
Contacteer:

1973-05-20, GP Italië, Monza - Ontluistering!

#1 Bericht door Maarten » 29 jun 2019, 07:22

GP Italië, Monza - Ontluistering! (1973)


Bron: Moto 73, Nr. 11, 01-06-1973
Tekst: Erich Winter


Scan: peter G


Afbeelding


Kopfoto: Agostini achtervolgd door Renzo Pasolini, die later in de 250 cc race tragisch zou verongelukken.

Foto onder: 125 cc winnaar Kent Andersson geflankeerd door Jos Schurgers en Lazzarini.

GRAND PRIX MONZA

ONTLUISTERING


Op de Autodrome in het voormalige slot-park van Monza, niet ver van Milaan gelegen, vonden zondag 20 mei de wedstrijden plaats om de G.P. van Italië, die de 4e ronde vormden voor de strijd om de wereldkampioenschappen.
Met grote spanning werd uitgezien naar een nieuw treffen tussen Saarinen en Agostini, die voor Monza een extra-geprepareerde 4- cilinder ter beschikking had om zo te pogen de huidige suprematie van de halve-fiter Yamaha's te doorbreken. Dit was voor Agusta te meer belangrijk, daar het hier een race voor de huisdeur betrof en men voor de vele duizenden Italiaanse toeschouwers gaarne voor een overwinning wilde zorgen.

Helaas, het heeft niet zo mogen zijn, want deze zo feestelijk begonnen racedag eindigde door een massale valpartij in de 250 cc klasse in een volkomen ontluistering. Een ontluistering van deze vierde ronde voor het wereldkampioenschap, maar tevens een ontluistering van de meeste Nederlandse bladen, die er niet voor terug deinsden de meest sensationele verhalen op te dissen (helaas betekent motorsport voor de meeste dagbladen alleen maar nieuws indien er on-gevallen plaatsvinden). Want wat zijn de feiten: In de eerste plaats heeft niemand het ongeval zien gebeuren, zelfs de baancommissarissen niet in de voor publiek afgesloten Curva Grande, op slechts 1 km van de start. Feit is ook, dat Dieter Braun niet bij het ongeval betrokken is geweest, want Braun had een bliksemstart, kwam als eerste door en merkte pas bij het ingaan van de tweede ronde de rampzalige valpartij op. De enige ooggetuigen van het ongeval waren de bij de valpartij betrokken rijders, van wie Charles Mortimer zich de volgende flits herinnerde: „Ik zag de machine van Saarinen wegschuiven in deze 200 km/uur bocht. Na de botsing met de vangrail, waarbij Jarno van de machine geslingerd werd, kaatste zijn fiets terug op de baan, waardoor Kanaya over de kop ging. In de hierop volgende massale valpartij werd Renzo Pasolini geraakt door mijn machine." De veronderstellingen over de oorzaak van het ongeval zijn vele. Eén daarvan is een oliespoor op de baan (wat overigens niet controleerbaar was na de enorme ravage); in een officieel communiqué noemde de organisatie zelf na bestudering van de in beslag genomen machines als mogelijke oorzaak het vastlopen van een der machines.


Afbeelding


Bij de dramatische valpartij verongelukten Jarno Saarinen en Renzo Pasolini dodelijk en werden elf andere rijders gewond. De aanvankelijk als ernstig gewond gemelde Walter Villa kon nog dezelfde dag uit het ziekenhuis ontslagen worden. Bij de val raakte hij bewusteloos door ademnood, veroorzaakt door de over zijn hoofd geslagen helm, maar na zuurstofbeademing in de ziekenwagen kwam hij na zeven minuten weer bij kennis. In het ziekenhuis constateerde men een onderbeenbreuk ; de overige rijders kwamen allen vrij met lichte verwondingen. De reeds vóór de pauze verreden wedstrijden omvatten de 50, 125 en 350 cc klasse die in deze volgorde werden afgewikkeld.

Foto: Walter Villa in actie met de 350 cc Benelli-4.

Foto: Openingsronde 350 cc: 1. Agostini, 4. Read, 7. Villa, 69. Grant, 9. Länsivuori, 11. Kneubühler, 38. Braun, 3. Andersson.

Voor de kleinste klasse was onze landgenoot Jan de Vries uiteraard favoriet, omdat hij ook al met zijn Van Veen/Canon Kreidler ruimschoots de snelste in dc trainingen was geweest. Dicht bij elkaar volgden hem evenwel Kneubühler, Kunz, Timmer en Thurow, terwijl onze landgenoot Van Kessel alsmede Huberts ook een zo goede tijd hadden gedraaid, dat zij in de voorste gelederen mee-reden. De Vries en Kneubühler gingen er na de start als hazen tussen uit en bouwden al ras een grote voorsprong op, zó groot, dat niemand hen kon bedreigen en Jan met 23 seconden voorsprong op zijn Zwitserse stalgenoot als overwinnaar over de streep ging, na één ronde te veel gedraaid te hebben. Gerhard Thurow werd derde, Theo Timmer vierde en Huberts na een race-lang duel met de Jamathi-kopman vijfde. Hierdoor blijft Theo Timmer de ranglijst aanvoeren en zien we met spanning uit naar de Joegoslavische Grand Prix.

Bij de 125-ers is de situatie zodanig, dat Kent Andersson hier regelrecht op het wereldkampioenschap schijnt af te stevenen, want zijn tegenstanders hebben hem in de verreden wedstrijden nauwelijks anders gezien dan bij de start en bij het lappen. Doch voor ons is het uitermate plezierig, dat we Jos Schurgers als een volwaardige tegenstander in deze klassen zien meerijden, die het presteerde om Nieto definitief naar de 3e plaats te verwijzen, ondanks het feit, dat zijn gangwissel niet feilloos werkte. Ook Börje Jansson probeerde een tweegevecht met de man uit Haarlem, doch moest zijn pogingen bezuren. Zijn Maico-ééncilinder is uitzonderlijk snel en beschikt over een acceleratie, die beter is dan die van de Morbidelli, doch nu brandde hij een gat in de zuiger en dus ... weg compressie. Doordat ook Nieto diep teleurgesteld de pits moest opzoeken, kwam dc kleine Eugenio Lazzarini op de 3e plaats binnen, die hij door zijn rijden ook volkomen verdiende. In de categorie 350 cc liet Agostini er geen twijfel over best..in, dat hij met een motor in goede conditie, nog altijd een winnaar is. Hij moest in het begin van dc wedstrijd weliswaar Länsivuori nog een paar maal laten voorgaan, doch wist de zaak wel in de hand te houden. Doch het gevaar kwam van een heel andere zijde! De matig gestarte Pasolini rukte door het veld op als een komeet en reed alles en iedereen voorbij, waarbij hij tevens het rondenrecord verpletterde en bracht op bijna 200 km/uur. Brutaalweg ging hij zelfs, soms afwisselend met Agostini, een 12-tal ronden aan de kop, hiermee duidelijk demonstrerend, wat zijn intenties waren. Het was dus niet voor niets, dat Agostini in de winter eenmaal tegen de bekende ltaliaanse motorjournalist Pino Allievi zei, dat Pasolini de enige was, waarvoor hij echt moest oppassen, temeer ook omdat deze een zo geweldig grote ervaring had. Met nog 2 ronden te rijden bleef Pasolini plotseling weg en kwam hij, nadat Ago reeds zijn laatste ronde was ingegaan,

Foto onder: Leo Bovee scoorde een 15e plaats in de 350.


Afbeelding

Foto: Duel Timmer-Huberts om de 4e plaats.

toerend op 1 cilinder binnen. Een zuiger had de geest gegeven! Dit bracht Länsivuori op dc tweede plaats met Kent Andersson een prima dcede, gevolgd door John Dodds, die de laatste tijd in grootse vorm steekt. Marcel Ankoné beëindigde de race op de twaalfde plaats op een duidelijk in dit gezelschap te langzame motor, waarmede hij evenwel grootheden als Grassetti op dc fabrieks-MZ en Marsovsky nog aardig het leven zuur maakte. Leo Bovee bracht de Motorpaleis-Yamaha als vijftiende binnen, na als laatste van start te zijn gekomen. waarbij hij meteen een daverende achterstand opliep. Rob Bron staakte de strijd. Doordat zich direct na de start van de 250 cc race de massale valpartij voordeed, werd deze wedstrijd ongeldig verklaard, ook al om dat de nog rijdende coureurs werden uitgevlagd.

In de terstond plaatsvindende jury-vergadering werd, na bericht van de dokter en wedstrijdleider, alsmede door de toestand waarin het circuit zich bevond, het besluit genomen de nog resterende wedstrijden van het programma (t.w. de 500 en zijspannen) te laten vervallen en het publiek, wat zich uitzonderlijk gedisciplineerd gedroeg, te verzoeken 1 minuut stilte in acht te willen nemen om deze sportkameraden te eren. De verslagenheid, met name in het rennerskwartier, was begrijpelijk groot en vormde een macaber sluitstuk van wat een mooie wedstrijddag beloofde te worden.

ERICH WINTER

Foto: De afvlagger maakt Jan de Vries z'n excuses. Jan nam het extra rondje goedmoedig op.

UITSLAGEN:

50 cc klasse:

1. Jan de Vries, Kreidler, 22.34,5 is 152,823 km/uur;
2. Bruno Kneubühler, Kreidler, 22.57,4;
3. Gerard Thurow, Kreidler, 23.22,4;
4. Theo Timmer, Jamathi, 23.42,8;
5. Jan Huberts, Kreidler, 23.43,3;
6. Ulrich Graf, Kreidler, 24.67,5;
7. Jaime Alguesari, Derby, 24.18,5;
8. Herbert Rittberger, Kreidler, 24.19,0;
9. Claudio Lusuardi, Villa, 24.19,1;
10. Stefan Dörflinger, Kreidler, 24.23,5.

125 cc klasse:

1. Kent Andersson, Yamaha, 32.11,3 is 171,490 km/uur;
2. Jos Schurgers, Bridgestone, 32.31,1;
3. Eugenio Lazzarini, Maico, 33.06,4;
4. Horst Seel, 33.20,6;
5. P. Paolo Bianchi, Yamaha, 33.31,0;
6. Harald Bartol, Suzuki, 33.36,0;
7. Gert Bender, Maico, 33.54,4;
8. Luigi Rinaudo, Yamaha, 33.56,1;
9. Gianni Ribuffo, LGM, 32.12,3;
10. Rudolf Weiss, Maico, 33.16,8.


JARNO SAARINEN

Als in de Iaatste 20 jaar er bij iemand sprake was van een komeet-achtige race-carrière, dan is dit wel van toepassing op de man, die de erebijnaam kreeg van „de Vliegende Fin". In 1945 in Turku in Finland geboren, kreeg Jarno al snel een ongebreidelde belangstelling voor de techniek, reden waarom hij ziel; hierin later ook nog ging bekwamen en er een middelbare graad in behaalde, vergelijkbaar met onze HTS . Deze Iiefde voor de techniek bracht hem ook tot de motorsport, waarvan hij de typisch Finse tak, nl. het ijsracen met een soort moto-cross-motoren op bevroren meren, tot in de perfectie leerde beheersen. Zijn karaktereigenschappen en gedragingen, alsmede zijn hulpvaardigheid deden hem: vele vrienden maken. Zijn populariteit werd nog vergroot door zijn beminnelijke vrouw, Soeli, die hem op alle wedstrijden vergezelde en door haar wijze van regie-voeren veel aan het succes heeft bijgedragen. Zijn eerste internationale wegrace reed Jarno met een Puch op het Autobaan-circuit van Anif bij Salzburg, zijn Iaatste zondag 20 mei op de Monzabaan bij Milaan in Italië. Hier was het, dat hij uit de start-ronde van de 250 cc race niet meer terugkwam en voorgoed van allen heeft afscheid genomen die hem lief waren. Het zal ons allen, die het voorrecht hadden tot zijn vrienden te behoren, heel zwaar vallen aan het idee te wennen nooit meer in zijn aanwezigheid te kunnen debatteren over de sport en de techniek, die zijn leven beduidden. Jarno Saarinen is voor altijd uit dit leven gegaan, doch zal velen onzer als voorbeeld kunnen gelden, voor blijmoedigheid, vriendelijkheid en hoffelijkheid. Moge het een kleine troost zijn voor diegenen, die hem zo dierbaar waren, dat wij hem voor altijd in onze gedachten zullen doen voortleven.


Afbeelding

350 cc klasse:

1. Giacomo Agostini, MV-Agusta, 42.05,5 is 196,713 km/uur;
2. Teuvo Länsivuori, Yamaha, 42.15,3;
3. Kent Andersson, Yamaha, 42.46,0;
4. John Dodds, Yamaha, 42.46,9;
5. Walter Villa, Benelli, 43.00,1;
6. Werner Pfirter, Yamaha, 43.10,9;
7. Dieter Braun, Yamaha, 43.12,1;
8. Mario Lega, Yamaha, 43.15,
9; Nick Grant, Yamaha, 43.18,9;
10. Guyla Marsovsky Yamaha, 43.52,6;
11. Victor Paolomo, Yamaha. 42.06,0;
12. Marcel Ankoné, Yamaha, 42.07,3;
13. Armando Toracca, Yamaha, 42.14,2;
14. K. Ivan Carlsson, Yamaha, 42.24,7;
15. Leo Bovee, Yamaha, 43.36,3.

Foto: Duel Angel Nieto-Jos Schurgers in de 125 cc.


RENZO PASOLINI

Er is van Renzo Pasolini wel eens gezegd, dat hij gedoemd was ten allen tijde tweede te blijven in zijn geliefde motorsport. Doch vooral in de laatste jaren groeide zijn ambitie om na eenmaal een wereldkampioenschap te heb-ben behaald, zich terug te trekken en zich helemaal aan zijn werk en zijn familie te kunnen wijden. Want relatief lang was inmiddels zijn motorsportloopbaan, die al op 21-jarige leeftijd met motocrossen begon, terwijl de last van altijd maar weer op reis zijn steeds zwaarder ging wegen. Renzo, nu 35 jaar oud, hoopte dit jaar eindelijk de zo fel begeerde wereldtitel te behalen, die hij ook zo graag gunde aan het merk, waaraan hij zjjn hart had verpand: Aermacchi. Dat de fabriek inmiddels was omgedoopt in AMF-HD deed aan zijn oorspronkelijke toewijding niets af. Want hoewel hij enkele jaren de fabrieks-Benelli's reed is hij zijn merk nooit ontrouw geworden; deze overeenkomst geschiedde op basis van uitlenen en derhalve met volledige instemming van zijn werkgever. Hoewel zijn populariteit in italië onbeschrijfelijk groot was - de minutenlange ovatie van het publiek nadat zijn motor zondag defect geraakt was is hiervan slechts één der bewijzen - genoot hij ook groot aanzien bij zijn buitenlandse sport-kameraden. Zijn optreden had vaak iets van een clown, doch hij kon o zo serieus zijn en zich concentreren op zijn taak. Eén van die gelegenheden, waarbij dit duidelijk tot uiting kwam was als hij met niet-Italianen sprak. Hij beheerste vrijwel geen talen, doch kon zichzelf ongelofelijke moeite geven om iemand die zijn taal niet verstond, iets duidelijk te maken. Op Monza is aan deze levensdraad een einde gekomen en hiermede heeft Italië één van zijn grote zonen van het ogenblik verloren. Woorden zijn niet bij machte te beschrijven, wat zijn ouders, zijn vrouw en twee jonge kinderen moeten doormaken, doch de gedachte, dat hun leed gedeeld wordt door zijn vele, vele vrienden, zal hen wellicht tot troost strekken.

Plaats reactie