ALS EERSTE, ALS BESTE
De nieuwe GPA ‘SJ’ Integral
Goedgekeurd
Scan: Tjerry (Enzo-tvdzijden)
Zeventien Formule 1 rijders en Grand Prix motorcoureurs waren al drie jaar lang rotsvast overtuigd van de buitengewone eigenschappen van de nieuwste GPA 'SJ' Integral helm, topprodukt van Frans vernuft en doeltreffende styling.
Een valhelm zonder kinband-sluiting. Een helm, die het hoofd met comfortabele veiligheid omsluit en zelfs in een crash niet van het hoofd kan raken.
Het vertrouwen van de topcoureurs uit auto- en motorsport was voor Nederland niet voldoende.
In koele, klinische laboratoriumtesten moest hier de nieuwe GPA z'n waarde voor het ‘NL-keurmerk’ bewijzen. De lastigste en kostbaarste keuring, die er is. Zó zwaar, dat sinds 1977 toen de verscherpte normen voor de NL-keur werden vastgesteld, geen enkele helmenfabrikant z'n produkten nog voor deze T‚N.O.-test heeft aangeboden.
GPA was de eerste. Kwam er uit als beste. Een helm van een klasse zonder concurrentie.
De 'SJ' Integral van GPA heeft een revolutionaire helmsluiting door middel van twee hoefijzervormige kunststof helften. Het rijden met onvergrendelde of niet goed gesloten kinband wordt hierdoor onmogelijk. Het risico, dat een 'S.J' Integral bij een klap aan de achterzijde van het hoofd vliegt en de rijder zonder helm verder tuimelt, zoals bij ‘gewone' helmen kan voorkomen, is hier volledig uitgesloten.
Maar er is méér:
Doordat het nieuwe sluitingssysteern aansluit op de hals, wordt het beschermde gedeelte aanzienlijk vergroot. De krachten, die kunnen optreden aan de de onderzijde van de helm worden bovendien verdeeld over een groter oppervlak, waardoor minder kans op kwetsuren dan met een gewone kinband.
De 'SJ' Integral is even licht en comfortabel als de andere GPA-modellen, heeft een traploos verstelbaar vizier, waarbij beslaan wordt tegengegaan door regelbare ventilatie.
Voor f 298,— is het zeker niet de goedkoopste hoofdbeschermer op de markt, maar wel de eerste en daarmee de beste helm, die sinds de verscherpte eisen van 1977 het IW/T.N.O. NL-keurmerk verwierf.
Een meedogenloos strenge keuring, zoals gezegd. Enkele honderden helmen werden daarbij geramd, gebeukt, geschuurd. Bij vorst, hitte, in vocht en droogte. Als er maar één exemplaar op een constructiefoutje afgetest was, zou álles zijn afgekeurd.
Er is een type-, selectie- en partijkeuring, waarbij steeds grotere aantallen helmen steeds aan dezelfde proeven worden onderworpen.
De helm wordt op een kunsthoofd geplaatst, waarna een valgewicht van tien kilo aan de onderkant van het hoofd wordt bevestigd. Van een hoogte van 75 centimeter ploft het gewicht nu naar beneden.
Na afloop wordt met pijnlijke precisie gemeten in hoeverre het kunsthoofd ten opzichte van de helm is verplaatst.
Het is maar een onderdeeltje van de uiteenlopende testen, die op de helmen worden uitgevoerd. In de wet ‘Vaststelling keuringseisen en goedkeuringsmerken helmen voor bromfietsers en motorrijders’ staan alle ‘verplichte nummers’ voor de proeven vermeld in de paragrafen: ‘Eisen betreffende door een helm te verlenen bescherming’; ‘Eisen betreffende het draagcomfort en het gezichtsveld’, ‘Eisen betreffende aanvullende bescherming en extra comfort’, ‘Algemene aanwijzingen voor onderzoeken en beproevingen’, ‘Onderzoek naar de omvang van het beschermd gebied’, ‘Beproevingsmethode voor schokdemping’, ‘Beproevingsmethode voor penetratieweerstand', ‘'Beproevingsmethode ten aanzien van de stijfheid’
— bent u daar nog? — en ‘Beproevingsmethode betreffende het draagcomfort en het gezichtsveld’.
Met deze wetsartikelen in de hand wordt in Delft getest. Bij twintig graden onder nul en vijftig graden erboven. In vriestoestand, nadat de helm
eerst 4 tot 45 uur in de ijskast heeft gelegen.
Binnen exact vier minuten na deze ‘voorbehandeling’ moeten de zware schokdempingsproeven worden uitgevoerd. ‘Met een metalen drevel en een bolvormig voorwerp’. Maar er komt nog meer voor kijken. Hoe reageert zo'n helm op vocht? Dus besprenkelen de T‚N.O.-technici de hoofdbeschermer met ‘water van 21 graden Celsius in een tempo van 1 liter per minuut gedurende 4 tot 44 uur’. De binnenzijde van de helm mag daarbij noch rechtstreeks noch door opspattend water worden natgemaakt. En dan het schuren van de helm om er vooral zeker van te zijn, dat het materiaal tegen een stootje kan. ‘Onder een voorbelasting van vijf kg met een tolerantie van 0.0025 kg wordt de helm over 1.05 meter ongebruikt schuurlinnen aluminiumoxyde (kwaliteit P 100 J) met een snelheid van vijf centimeter per seconde getrokken’.
De stijfheid van de helm wordt óók gemeten: ingeklemd tussen twee evenwijdige platen, wordt een belasting van 30 Newton (de kracht, die een element een bepaalde versnelling geeft) aangebracht. De afstand tussen de twee platen wordt nauwkeurig geregistreerd. Vervolgens wordt de belasting om de twee minuten verhoogd met 100 Newton tot een maximum van 630 Newton. Twee minuten, nadat deze zwaarste belasting is bereikt, wordt opnieuw gemeten.
Het zijn zomaar een paar voorbeelden uit de hel, waardoor de GPA 'SJ' Integral in de T.N.O.-laboratoria is gegaan. Niet enkele tientallen stuks, zoals bij een Europese E-keuring, maar honderden exemplaren.
Partijkeuring, selectiekeuring, typekeuring.
Steeds precies hetzelfde ritueel, steekproefsgewijs. En als er één fout was geconstateerd, zou álles zijn afgekeurd.
Vindt u het vreemd, dat er zo weinig animo voor deze keuring bestaat? Trouwens: wat te denken van de kosten? HONDERDVIJFTIG DUIZEND gulden. Te betalen door fabrikant of importeur.
De ongewoon zware test was nodig om de allerhoogste veiligheid te waarborgen. Die veiligheid, gekoppeld aan het voortreffelijke GPA-comfort, maakt de ‘SJ’ Integral tot een revolutionaire helm. Zó nieuw, zó uniek, dat de wet er in Nederland voor moest worden veranderd (om daarin de nieuwe sluiting op te nemen), dat speciale testmethodes werden ontwikkeld en het wegenverkeersreglement moest worden aangepast. Bij elkaar dik twee jaar werk.
Maar na afloop zeiden testers en verkeersdeskundigen samen met de coureurs, die — zonder enige GPA sponsoring, maar uit pure overtuiging — al jaren met de 'SJ' Integral rijden: Het was de moeite waard!’
