Bron: Motor nr. 32, aug 1968
Auteur: J. C. Verburg
Wij kwamen voor de wondermooie frames voor ltom, Garelli, X-16, Kreidler, Honda, DKW, Guazzoni en Flandria, de plaatstalen tanks en de eigenbouw telescoopvorken! Piet Plompen bleek echter veelzijdiger dan wij dachten.
'Eerst zelf testen' zegt: Framebouwer Piet Plompen
De 39-jarige 50 cc wegrenner Piet Plompen, geboren en getogen in de Maasstad, staat in het wegracewereldje bekend als iemand, waarbij pechvogels nimmer tevergeefs aankloppen. De enthousiaste Rotterdammer is altijd bereid een helpende hand te verlenen, ook al is dit wel eens moeilijk in verband met de preparatie van zijn eigen 50 cc machientje, de bekende X-16, die hij in samenwerking met zijn vriend Aad van Exel verder ontwikkeld heeft en waarvan twee exemplaren gebouwd zijn. De X-16 vormde echter niet liet hoofddoel van ons bezoek aan zijn werkplaats in de Passerelstraat. De directe aanleiding hiertoe was de 50 cc wegrenner Pierre Kemperman, die op een goede dag met een bijzonder fraai geconstrueerd en afgewerkt frame van zijn Itom onder de arm aan kwam waaien in huize MOTOR met de bedoeling ons dit Piet Plompen-produkt te laten bewonderen. Piet Plompen, die in het dagelijks leven een reparatiebedrijf voor automobielen heeft, raakte op 18-jarige leeftijd geïnteresseerd in de wegracerij, maar geldnood dwong hem de ontwikkeling van een 125 cc Morini te stoppen. Ongeveer vier jaar geleden raakte bij echter weer min of meer toevallig in de wegracesport geïnteresseerd, toen een jonge knaap, die van zijn vroegere activiteiten gehoord had, hem vroeg of hij een, 50 cc machientje voor hem wilde prepareren. Hoewel na enige aarzeling aanvaardde hij de opdracht, hij kwam weer in dat sfeervolle wereldje van wegrenners terecht en werd Prompt besmet met raceritis. Niet alleen werd hij zelf actief wegrenner maar bovendien leverde hij de vier jaar daarna talloze interessante werkstukken af. "Ik weet het zelf niet precies, maar naar schatting heb ik 70 wegraceframes gebouwd", zegt Plompen nonchalant, alsof liet de gewoonste zaak van de wereld is. Dat dit echter niet het geval is, wordt echter al gauw duidelijk als wij wat dieper op de zaak ingaan. Piet Plompen pakt het bouwen van een wegraceframe namelijk gewetensvol aan, want in principe maakt hij alleen dat waarvan hij proefondervindelijk heeft vastgesteld, dat het uiterst solide is en, uiteraard het meest belangrijke, over uitstekende stuureigenschappen beschikt. Plompen heeft zich voornamelijk gespecialiseerd in frames voor 50 cc-ers, maar een enkele maal laat hij zich na veel aandringen verleiden tot het bouwen van grotere frames.
Uit deze legpuzzel voor gevorderden ontstaan na een moeilijk gietprocédé de ruwe, watergekoelde cilinder en kop, die dan bewerkt worden tot de staat waarin zij rechts te zien zijn.
Kort geleden ontwikkelde hij bijvoorbeeld liet frame voor de 125 cc Yamaha twin van Jan Kostwinder, terwijl ook de kneeler van de zijspancoureur Karel van de Bregt uit de werkplaats in de Passerelstraat komt. „Het klinkt misschien gek", zegt hij, "maar liever doe ik zulke karweitjes niet, want ik weet niet of de frames wel aan alle eisen beantwoorden. Natuurlijk wel wat de constructie betreft, maar niet of het wel stuurt. Toen die jongens voor het eerst de baan op gingen, was ik misschien degene, die het meest zijn hart vasthield. Want weet je, als er iets gebeurt, mankeert er altijd iets aan de fiets. Rijders maken nooit fouten, als je ze hoort. Daarom maak ik liever dingen, waarvan ik zelf zeker weet, dat ze goed zijn!"
Fraaie constructie van Plompen.
Zijn serieuze instelling kwam ook naar voren bij de ontwikkeling van het eerste frame, die in samenwerking met Pierre Kemperman geschiedde, die als testrijder fungeerde. Pas het vijfde frame bleek, na talloze experimenten met de wielbasis, balhoofdhoek, de lengte van de achtervork en de ophanging daarvan, aan de hoogst haalbare eisen te voldoen. Pas nadat Pierre de gedenkwaardige woorden gesproken had: "Hier kán je gewoon niet meer afvallen!" was Plompen tevreden. De frames worden gelast in een mal. De temperatuur van de werkplaats wordt tijdens liet lassen zoveel mogelijk constant gehouden - alle ramen en deuren blijven gesloten - om trekken van het materiaal tegen te gaan. De ervaring heeft geleerd in welke volgorde de buizen het beste gehecht en daarna afgelast kunnen worden. Narichten is slechts in enkele gevallen noodzakelijk. Het materiaal bestaat uit Duitse naadloze precisiebuis met een trekvastheid van 65-85 kg. Het lassen geschiedt volgens een speciaal procédé.
De achtervork is gelagerd op een excentrishe bus.
De buis wordt met koper en proflux, een vloeistof die in gasvorm tegelijk met de zuurstof en acethyleen in de lasvlam gevoerd wordt om oxidatie van het materiaal tegen te gaan, gesoldeerd. Plompen verkiest dit procédé boven solderen met borax, omdat de temperatuur bij het gebruik van proflux iets lager gehouden kan worden, wat de sterkte van de las ten goede komt. De gebruikte precisiebuis heeft een diameter van 22 mm en een wanddikte van 1 mm. De dubbel, uitgevoerde wiegframes wegen kant en klaar - dus met excentrisch opgehangen achtervork en geheel verchroomd - slechts 3,8 kg'.Een interessant constructiedetail is de excentrisch gelagerde achtervork. Deze constructie heeft twee voordelen: in de eerste plaats blijft het achterwiel bij het spannen van de ketting altijd in lijn staan, terwijl bij een dergelijke constructie de achtervork bovendien veel stijver is, omdat de achteras niet in schuifgaten gemonteerd is maar in exact passende bussen, waardoor de achteras- als extra dwarsverbinding fungeert. Het verchromen van het frame verleent de machientjes niet alleen een fraai uiterlijk, maar bovendien heeft Plompen hiervoor nog een praktische reden ook, namelijk deze, dat het onderhoud veel eenvoudiger is! Wie zijn ogen de kost geeft in de werkplaats van Plompen ontdekt al spoedig meer interessante constructies. De gemonteerde telescoopvorkjes bijvoorbeeld, die samengesteld zijn uit onderdelen van Puch, Rap en Itom. De vorken zijn licht, maar toch sterk en voldoen uitstekend. Plompen schat, dat hiervan zeker 100 exemplaren vervaardigd zijn. Vooruitlopend op de beslissing dat polyester benzinetanks in de toekomst verboden zullen zijn, vervaardigt men in Rotterdam ook plaatstalen tanken met een wanddikte van 0,7 rom, die in totaal nauwelijks zwaarder wegen dan een polyester exemplaar.
Een Itom frame..
Bouwer hiervan is zijn vriend Wim Storm, ook actief wegrenner. Tot welke dingen Plompen en Van Exel in staat zijn, wordt echter pas goed duidelijk als de problemen bij de ontwikkeling van de X-16 ter sprake komen. Het meest sprekende voorbeeld, de watergekoelde cilinder en cilinderkop, hebben wij gefotografeerd compleet met houten mal. Onvoorstelbaar moeilijk! Het uitkienen van de mal bijvoorbeeld, die voor de gietwerkzaamheden lossend geconstrueerd moet zijn, het maken hiervan en tenslotte het gietwerk. dat uitbesteed wordt omdat dit een vak apart is, het bewerken van de ruwe cilinder, waarin ook talloze uren gaan zitten en bovendien hiet moeilijkste is van de gehele ontwikkeling. Maar dáár kwamen wij eigenlijk niet voor. Wij kwamen voor de wondermooie frames voor ltom, Garelli, X-16, Kreidler, Honda, DKW, Guazzoni en Flandria, de plaatstalen tanks en de eigenbouw telescoopvorken! Piet Plompen bleek echter veelzijdiger dan wij dachten en dat maakte het, bezoek des te interessanter.
Meer informatie:
Overzicht personen: Piet PlompenArtikel gescand door peter G
Artikel bewerkt door Rijk
Artikel geplaatst door Maarten
© 2007 www.kreidler.nl
