Bron: Motor, No. 18, 01-05-1970
Tekst: Guus van de Beek
Scan: peter G
1970, Van Veen Kreidler 17.5 PK!
Na de persoonlijke moeilijkheden in het Van Veen Racing Team eind verleden jaar, die eindigden in het vertrek van Aalt Toersen en Jan Smit, dachten wij, en velen met ons, dat het in ieder geval tijdelijk gedaan zou zijn met het aan de wereldtop verkeren van de Van Veen Kreidlers.
Het van Veen race-team, bestaande uit v.l.n.r. de heer van Veen zelf, Rinus Boerstra, Jos Schurgers, Jan de Vries en Jan Huberts. Framebouwer en polyesterman Jaap Voskamp was niet aanwezig.
Nu, nu de 1970-er machine getoond is en we enkele getalletjes hoorden, weten we dat we ons vergist hebben. De nieuwe, uiterlijk slechts weinig gewijzigde versie van de Kreidlerracer, lervert volgens de heer v. Veen zeker 10% meer vermogen op dan de toch al snelle versie van verleden jaar, en dat betekent een vermogen van 17,5 pk bij iets meer dan 14.000 t pm. Dat getal is ons niet officieel genoemd, maar via-via zijn we het toch te weten gekomen, en wij publiceren het ondanks de geheimzinnigheid van de heer v. Veen toch omdat we a) journalist zijn, en b) omdat we ervan overtuigd zijn dat de concurrentie aan dit getal alléén toch niets heeft. Net zo belangrijk als het grotere vermogen is het feit dat de betrouwbaarheid van de nieuwe motor aanzienlijk verbeterd is in vergelijking met de watergekoelde exempLaren van verleden jaar; de krukasmoeilijkheden van de het vorige seizoen al veel vermogen leverende motor zijn opgeheven, en de moeilijkheden met de watergekoelde cilinder heeft men ook onder de knie (verleden jaar zakte o..a. de cilinderbus en trad er waterlekkage naar het motorinwendige op; een en ander was het gevolg van de haast waarmee de watergekoelde versie vervaardigd was). Door de uiterst professionele aanpak van het team, onder de leiding van de heer v. Veen zelf, is men er in geslaagd een empirische formule (d.w.z. proefondervindelijk) op te stellen voor een 50 cc tweetaktracer, een formule waarvoor een dik boekwerk, vol met gegevens uit de vele proeven verkregen, noodzakelijk is geweest.
Hoewel de racer enkele kilo's meer weegt dan het minimum van 55 os het verplaatsen geen enkel probleem.
Met behulp van deze formule is men in staat om tot de vele pk's te komen, "en", verzekerde de heer v. Veen ons, "er is geen einde in zicht. We kunnen altijd verder gaan; waar de vermogensaanwinst ophoudt is niet te zeggen, en het is zelfs zeer onwaarschijnlijk dat er een einde bestaat!" Uiterlijk zijn er aan de nieuwe machine slechts weinig wijzigingen te ontdekken. Het frame werd op de plaats van de knieën nog iets smaller, evenals de benzinetank, de voetrusten werden verplaatst, en daardoor kon ook de stroomlijn aan de onderkant nog smaller gemaakt worden. Verder valt nog een andere vlotterkamerconstructie, een BVF carburateur en een in rubber opgehangen waterpomp (elektrisch) te ontdekken, terwijl de oorspronkelijke voorrem vervangen is door een Fontana. Alles, maar dan ook alles, is in eigen beheer ontwikkeld. De hulp van de Kreidlerfabriek (die nog steeds geen enkele belangstelling heeft om zelf te gaan racen) is nooit verder gegaan dan het fabriceren van onderdelen naar Amsterdamse specificaties; dat geldt oo.k voor de zesbak en de watergekoelde motor van 1969. De hele race-afdeling is nog professioneler van aanpak dan verleden jaar; zo is er voor het werken aan de proefstand een jonge Duitse technicus aangetrokken, en voor het ontwikkelen van een luchtgekoelde recordmachine Rinus Boerstra (die enige tijd geleden een artikel in MOTOR schreef) wiens taak bestaat in het ontwikkelen van een brandstof-(alcohol)-in-spuitsysteem, en dat is tevens zijn onderwerp voor het afstuderen aan de TH in Delft.
Met deze kant en klare machine (het is de trainingsmachine omdat aan de eigenlijke motor nog gewerkt werd) draaide Jan de Vries onlangs tijdens een priv'e training op Zandvoort vlot en gemakkelijk tijden van rond de twee minuten. Het was voor het eerst na twee maanden dat hij weer op de racer zat.
Een en ander houdt ook verband met de geplande ontwikkeling van een eigen 125 cc racer (en tevens een standaardversie daarvan) van een concept dat nog niet vaststaat, maar dat in ieder geval zeer bijzonder zal zijn! Maar voorlopig is de 50 cc klasse bepalend, en niemand ziet meer uit naar het komende seizoen dan het v. Veen team. De op het ogenblik minder prettige rivaliteit Kreidler/Jamathi, geschapen door diverse zeer ongelukkige perspublikaties, zal op de circuits sportief uitgevochten worden. Met het hoge vermogen van 17,5 pk en dat bij een bredere powerhand dan verleden jaar, weet men in ieder geval dat men verzekerd is van een plaatsje in de kopgroep. welk plaatsje -zal o.a. afhankelijk zijn van de- training van de rijders, en om ook op dat punt goed te zitten is de ploeg inmiddels al vertrokken naar de uiterst moeilijke Nürburgring om met meerdere machines het circuit te leren kennen. Als extra trainingsmogelijkheid heeft teammanager Jan Huberts zijn 125 cc MZ beschikbaar gesteld, en tevens van de Oostduitse fabriek de toezegging gekregen voor de levering van nog twee machines, zodat de rijders in ieder geval in twee klassen kunnen trainen. Hoe het zal aflopen? Wij zijn net zo benieuwd als u en iedereen!
GUUS v. d. BEEK
01-05-1970
17.5pk 17,5pk